गुरुप्रसाद

बाल्यावस्था हे प्रत्येक व्यक्तीच्या आयुष्यातील एक अविस्मरणीय काळ असतो ज्याचा आपल्या स्वभावावर आणि व्यक्तिमत्त्वावर कायमचा परिणाम राहतो. माझे बालपण असेच एक सुखद आणि आनंददायक काळ होता.
मी एका छोट्याशा गावात वाढलो जिथे जीवन सोपे आणि निष्काळजी होते. माझे पालक शेतकरी होते आणि आम्ही एका मोठ्या संयुक्त कुटुंबात राहत होतो. माझी बाल्यावस्थेची आठवण उत्साहाने भरलेली आहे, जेथे आम्ही मुले शेतात धावतो, झाडावर चढतो आणि नदीत पोहतो.
माझ्या बालपणाचे एक अविस्मरणीय भाग अन्न असे, जे नेहमीच ताजे, घरगुती आणि भरपूर असायचे. माझी आई अद्भुत स्वयंपाकी होती आणि ती दररोज विविध प्रकारच्या स्वादिष्ट पदार्थांनी आम्हाला वाघवत असे. आमच्या सोप्या जेवणांपासून ते उत्सव प्रसंगांपर्यंत, अन्न नेहमीच प्रेमाचे आणि कंपनीचे प्रतीक होते.
माझ्या बालपणाचा आणखी एक खास भाग माझ्या आजोबांबरोबर घालवलेला वेळ होता. तो एक खरा कथाकार होता आणि तो मला लोककथा आणि पौराणिक कथांच्या जादूच्या जगाकडे घेऊन जात असे. तो मला रामायण आणि महाभारताच्या महाकाव्यांमधील पराक्रमी नायकांच्या आणि नायिकांच्या गोष्टी सांगत असे. या कथांनी माझ्या कल्पनेला आकाश उंचावर नेले आणि मला धैर्य, अखंडता आणि बलिदानाचे महत्त्व शिकवले.
माझे बालपण हे निरंतर शिक्षणाचा आणि अन्वेषणाचा काळ होता. मी गावाच्या प्राथमिक शाळेत गेलो जिथे मला मूलभूत शिक्षण मिळाले. पण खरे शिकणे माझ्या बाहेरील जगासाठी असलेल्या उत्कटतेतून आले. मी निसर्गाचा अभ्यास करण्यात वेळ घालवला, विविध वनस्पती आणि प्राण्यांचे निरीक्षण केले. मी पुस्तके वाचून माझ्या क्षितिजाचे विस्तार केले आणि नवीन संस्कृती आणि विचारांना उघड झालो.
बालपण हे आयुष्यातला एक अनमोल आणि फिकट होणारा काळ असतो. ते आठवणी, अनुभव आणि धडे निर्माण करतो जे आम्हाला आमच्या पुढच्या आयुष्यात घडवतात. माझ्या बालपणाच्या आठवणी मला आजही वेळोवेळी हसवतात, रडवतात आणि भारी भावनांनी भरतात. ते माझ्या जीवनाचा पाया आहेत आणि माझ्या स्वभावाचा आणि व्यक्तित्वाचा एक अविभाज्य भाग आहेत.
माझे बालपण मला नेहमी लाडके राहणार आहे. हे असे आहे ज्यामुळे मी आज जो आहे तो माणूस बनलो आहे आणि ज्यामुळे मी माझ्या प्रियजनांसोबत आणि जगाबरोबरचा प्रत्येक क्षण कौतुक करतो.