गोली सोडा रायझिंग
दोन हजार किलोमीटरपेक्षा जास्त पल्ला गाठणारी, सुमारे 2 कोटी लोकांना पाणीपुरवठा करणारी भल्याबुऱ्या वर्षात सुमारे 200 टक्के पावसाचे पाणी साठवून ठेवणारी आणि अनेकानेक प्रकारच्या पक्षी प्रजातींना आणि जीवजंतूंना आश्रय देणारी आशिया खंडातील सर्वांत मोठी पाणलोट व्यवस्था असलेल्या थ्री फोरेस्ट्सच्या कुशीत वसलेल्या कोयंबेडू बाजारपेठेतून, चार सामान्य मुलांनी त्यांची स्वतःची ओळख करून घेण्यासाठी आणि समाजात स्वतःचा ठसा उमटवून एक अतुलनीय कामगिरी केली आहे. मात्र, त्यांना लवकरच असे लक्षात येते की ओळख ही कधीच पूर्ण आणि घट्ट नसते, त्याचा शोध हा एक अखंड प्रवास आहे.
हे चार पिल्ले असतात निशांत, सूर्या, राजा आणि गणेश. निशांत हा साधा, प्रामाणिक आणि मोजक्या शब्दांचा वापर करणारा पण स्वतःच्या तत्त्वांवर ठाम असणारा मुलगा, सूर्या हा चपळ आणि धूर्त, नेहमी कोणती ना कोणती नवी शक्कल लढवण्यात मग्न असणारा, राजा हा जराशी आक्रमक आणि कर्कश्श स्वभावाचा, बोलण्यापेक्षा शारीरिक क्रिया करायला जास्त पसंती देणारा तर गणेश हा सर्वांचा लाडका, सर्वांशी चांगला वागणारा, कुणावरही लगेच विश्वास करणारा मुलगा.
असे हे चार वेगळ्या वृत्तीचे आणि स्वभावाचे मुलगे, एकाच झोपडीत एकत्र राहतात आणि बाजारात एकत्र काम करतात. त्यांच्यातल्या त्यांच्यात कधी कधी वाद होतात, ते एकमेकांवर चिडतात, आपापले हट्ट धरतात पण त्यातूनही एकमेकांचे मन काय आहे ते सगळ्यांनाच कळते. त्यांची आपापसांतली मित्रता अगदी पक्की आणि घट्ट आहे.
काम करता करता, गप्पा मारता मारता, मारामारी करता करता, त्यांच्या आयुष्यात येतात काही असे सोनेरी टप्पे जे त्यांच्या आयुष्याला एक वेगळे वळण देऊन जातात आणि ते ख-या अर्थाने जगण्याचा आनंद अनुभवू लागतात. एक दिवस त्यांच्या एरियात एखादी नवीन मुलगी येते. ती मुलगी म्हणजे लावण्या. लावण्या ही अतिशय शांत, कोमल आणि संस्कारी मुलगी. ती तिच्या कुटुंबासह बाजाराच्या अगदी जवळच्या भागात येऊन राहायला लागते. तिचे वागणे, तिचे बोलणे, तिचा साधेपणा आणि तिचे सौंदर्य, या सगळ्यानेच निशांत प्रभावित होतो. त्याला लावण्यामध्ये स्वतःची एक साथीदारी दिसू लागते. एक साधा आणि प्रामाणिक मुलगा आणि एवढी सुंदर, हळवी आणि संस्कारी मुलगी, यांची जोडी निश्चितच चांगली जमणार होती. तसेच ते एकमेकांवर प्रेम करू लागतात आणि त्यांच्या प्रेमापुढे कोणतेही अडथळे ऊभे राहत नाहीत.
त्यांच्या आयुष्यातील आणखी एक मोठा बदल होता तो म्हणजे त्यांच्या बाजारात आलेल्या फेरबदलांमुळे. कोयंबेडू हा भाजीपाला आणि फळे विकायचा एक मोठा मार्केट असतो. मात्र, कालांतराने त्याच्या स्वरूपात आणि स्वभावात बरेच बदल घडू लागतात. मार्केटची जागा महत्त्वाची होत जाते आणि त्यामुळे त्या ठिकाणी मोठे शॉपिंग कॉम्प्लेक्स उभे राहू लागतात. त्यामुळे बाजारातील अनेक दुकानदार आणि कामगार बेरोजगार होऊ लागतात. यामुळे त्यांच्या उत्पन्नात घट होऊ लागते आणि त्यांचे जीवनमान खालावू लागते. बाजारातील हा जो बदल घडत आहे, त्यामुळे चारही मुलांना मोठा फटका बसतो. त्यांना काम मिळणे कठीण होऊ लागते, त्यांचे पैसे कमी पडू लागतात आणि त्यांचे जीवनमान खालावू लागते.
या परिस्थितीतून बाहेर पडण्यासाठी त्या चारही मुलांनी काहीतरी वेगळे करायचे ठरवले. त्यांनी एकत्र येऊन एक व्यवसाय सुरू केला. त्यांनी एक छोटेसे हॉटेल सुरू केले. हॉटेल सुरू केल्यानंतर त्यांना बरीच कसरत करावी लागली. त्यांना सुरुवातीला भांडी घासावी लागली, टेबल साफ करावे लागले, पण त्यांनी कधीच हार मानली नाही. ते दिवसरात्र परिश्रम करत राहिले आणि त्यांच्या मेहनतीचे फळ त्यांना मिळू लागले. त्यांचे हॉटेल बरेच चालू लागले. त्यांच्या हॉटेलमध्ये लोकांना खायला खूप आवडायला लागले. आणि त्यांच्या हॉटेलची कीर्ती बाजारातील सर्वांमध्ये पसरली.
त्यांना त्यांच्या व्यवसायात इतके यश आले की त्यांना त्यांच्या हॉटेलचे आणखी एक ब्रॅंच सुरू करावे लागले. त्यांनी त्यांच्या हॉटेलचे नाव "गोली सोडा" ठेवले. "गोली सोडा" हे नाव त्यांनी त्यांच्या हॉटेलच्या पहिल्या दिवसाचे स्मरण म्हणून ठेवले. त्या दिवशी ते हॉटेल सुरू करण्यासाठी बाजारातून पैसे उधार घेऊन आले होते. आणि प्रत्येकाकडून त्यांनी पैसे उधार घेतल्यावर, त्या प्रत्येकाने त्यांना एक गोली सोडा दिली होती. त्या दिवशी त्यांच्या पैसे उधार घेण्याच्या अगंतापासून ते त्यांचे पहिले ग्राहक बनलेल्या लोकांपर्यंत, त्या प्रत्येकाची त्यांना त्या दिवशी एक गोली सोडा मिळाली होती. त्यांच्या त्या पहिल्या दिवसाची ही साधीशी पण मनाला भावणारी आठवण म्हणून त्यांनी त्यांच्या हॉटेलचे नाव "गोली सोडा" ठेवले.
त्या चारही मुलांनी त्यांच्या मेहनतीने आणि चिकाटीने त्यांच्या स्वतःच्या पायावर उभे राहून समाजात त्यांनी आपले एक वेगळे स्थान निर्माण केले. ते चारही जण आता त्यांच्या बाजाराचे मोठे लोक झाले आहेत. त्यांच्या हे गुण पाहून अनेक युवकांना प्रेरणा मिळते. त्या चारही मुलांमध्ये अशी काहीशी जादू आहे की, त्यांच्याबरोबर ज्यानेही काम केले, ज्यानेही त्यांच्याशी मैत्री केली, त्यांच्याशी व्यवहार केला, तो त्यांचा आपल्या जीवनातला एक अतूट असा भाग बनतो.