डोमिनिक अन् लेडीजचा पर्स

मला अजूनही आठवते की, 1980 च्या दशकाच्या मध्यात मी माझ्या कारमध्ये जगभरातून आलेल्या दुकानांमध्ये घड्याळे आणि गहने घेऊन फिरत होतो. एक दिवस, मी एका दुकानात गेलो जिथे माझी भेट लुसी नावाच्या एका महिलाशी झाली. ती फिलिपिनो होती आणि मोठी स्वागतशील स्मित होती. आम्ही गप्पांमग्पांमध्ये गुत झालो आणि काही मिनिटांतच ती मला आपली पुढची योजना सांगत होती.
"माझा नवरा सैन्यात आहे आणि मी लवकरच त्याच्याबरोबर जर्मनीला जाणार आहे." ती उत्साहाने म्हणाली. "पण मी माझ्यासोबत पर्स घेणार नाही."
"का नाही?" मी विचारले.
"कारण मला भीती वाटते की ते चोरीला जाईल," ती म्हणाली. "आणि मला खूप पाैसे आणि क्रेडिट कार्ड्स ठेवायचे आहेत."
मी एक क्षण विचार केला. "मी तुला एक उपाय सांगू शकतो," मी म्हणालो. "तुम्ही तुमचा पर्स माझ्याकडे ठेवू शकता आणि मी ते तुमच्यासाठी सुरक्षित ठेवेन."
लुसीने विचार केला आणि मग होकार दिला. तिचा पर्स माझ्या कारच्या ट्रंकमध्ये ठेवला आणि आम्ही आमचे गप्पे सुरू ठेवले. एखाद्या वेळी, आम्ही हसत होतो, इतके की मी माझ्या कारमधून चालत असताना पर्स ट्रंकमध्येच राहिला होता.
मग, अचानक, मला जाग आली की मी काहीतरी विसरलो आहे. मी थांबलो आणि कारमधून बाहेर पडलो. मी ट्रंक उघडला आणि पर्स पाहिला.
"अहो," मी म्हटले. "मी हा पर्स घेऊन जायला विसरलो."
मी पर्स उचलला आणि कारमध्ये परत गेलो. लुसी अजूनही दुकानात होती, म्हणून मी तिच्याकडे परत आलो.
"हा तुमचा पर्स आहे," मी म्हणालो. "मी ते घेऊन जायला विसरलो."
लुसीने कृतज्ञतेने पर्स घेतला. "धन्यवाद," ती म्हणाली. "तुम्ही मला खूप मदत केली."
"मी तुझ्यासाठी काहीही करेन," मी म्हणालो. "तू माझी मैत्रीण आहेस."
आम्ही एकमेकांना मिठी मारली आणि मी माझा दिवस सुरू ठेवला. पण मी कधीही त्या दिवसाची कथा विसरू शकत नाही. मला खूप आनंद झाला की मी लुसीला मदत करू शकलो आणि ती नक्कीच माझी आयुष्यभर मैत्रीण असेल.