नोबेल पारितोषिक मि‍क्रोआरएनए

माझ्या आयुष्यात कधीही असे वाटले नाही की मी शास्त्रीय संगीत म्हणेन. माझा स्वर चांगला आहे पण मी स्वतःला गाणारी व्यक्ती म्हणून पाहत नाही. पण काही वेळा आपल्याला काहीतरी वेगळे करावेसे वाटते. मग ते योग्य असले नाही तरीही. नुसते करून बघावेसे वाटते. मलाही एक दिवशी अचानक असेच वाटले. माझ्या एका मित्राने मला गाण्याचे आग्रह केला होता. तो माझा खूप जवळचा मित्र आहे. त्याला नाही म्हणता आले नाही. त्याने मला खूप वेळा सांगितले होते पण त्या दिवशी अचानक माझे मन होकारार्थी होते. त्याचा वाढदिवस होता. त्याच्या बाकी मित्रांनीही मला खूप आग्रह केला. त्यांच्या दबावाला मी सहन करू शकलो नाही.
एक लहानसा कार्यक्रम होता. त्यात माझे मित्र, त्यांचे मित्र आणि त्यांचे काही नातेवाईक होते. मी एकदा तरी गाऊन पाहायला हवे होते. पण कोणते गाणे गाऊ ते मला समजेना. अचानक मला माझ्या आवडत्या सिनेमातील एक गाणे आठवले. ते मला खूप आवडते पण ते खूप क्लिष्ट आहे. त्या गाण्यात विविध प्रकारच्या भावना व्यक्त केल्या आहेत. मी त्या गाण्यावर भाष्य करत होतो. मला वाटले, सध्या वेळही योग्य आहे. थोडी भीती वाटत होती पण मी माझ्या मनाशी ठाम केले की मला गाऊनच दाखवायचे आहे.
मी गाणे सुरु केले. पहिला अंतरा सुरळीत गेला. त्या नंतरचा मुखडा मी खूप छान म्हटला. मलाच आश्चर्य वाटले की मी इतके सुंदर गात आहे. मित्रांनीही मला खूप साथ दिली. माझे कौतुक केले. माझा आत्मविश्वास वाढला. त्या नंतरचे चरणही मी उत्तम प्रकारे म्हटले. माझ्या मनातील भीती नंतर कोठेच नव्हती. गाण्याचा शेवट मी अतिशय भावनिक रित्या केला. आणि सगळ्यांनी टाळ्या वाजवून माझं कौतुक केले. मला इतका आनंद झाला की मी शब्दात व्यक्त करू शकत नाही. गाणे संपल्यावर माझ्या मित्राने मला मिठी मारली. त्याने मला सांगितले की मी खूप चांगले गायलो. ते ऐकून मला खूप अभिमान वाटला.
त्या दिवसानंतर माझा आत्मविश्वास खूप वाढला आहे. मी आजही गाणे म्हणतो पण गाणे चांगले म्हणण्याचा आवेश आता नाही. ते माझ्यासाठी तसेच आहे जसे आधी होते. पण तरीही त्या गाण्याचे स्मरण मला आले की मला त्या दिवसाची आठवण येते.

माझ्या अनुभवातून मी हे शिकलो आहे की आपल्याला कधीही काहीही करण्याची भीती वाटू नये. आपल्याला कधी काय येऊ शकते हे आपल्याला माहिती नसते. आपण ते प्रयत्न केल्याशिवाय आपल्याला कसे कळणार की आपल्याला ते येणार आहे का नाही. त्यामुळे आपल्याला कधीही काही करण्याची भीती वाटू नये. आपल्याला जे आवडते ते करण्याचा प्रयत्न करत राहावे.

शेवट