मी अलीकडेच "न्यूयॉर्क टाईम्स"मध्ये प्रकाशित झालेल्या एका अविस्मरणीय लेखाने प्रेरणा घेतलेली आहे. (कथा कथनाच्या घटकांचा वापर करा) मी शहरात घुटमळत होतो, वृत्तपत्र विक्रेत्याच्या स्टँडवर नजर पडली. मला माहित होते की मला काहीतरी वाचायचे आहे, पण मी काय वाचावे ते मला माहीत नव्हते. मी थोडा वेळ चिल्लर फोडण्याचा आणि कागदांचा ढीग पाहण्यात घालवला.
(संवादात्मक स्वर) अचानक, एक शीर्षक माझ्या नजरेस पडले आणि मी क्षणभर गोंधळलो: "जीवन म्हणजे एक बॅगेल आणि त्याला भरून काय खायचे ते निवडणे आहे." अरेरे, ही माझी कशी चूक झाली? मी जवळून पाहिले आणि लेख जेम्स फादर कापोन द्वारा लिहिलेला होता, जो माझे आवडते स्तंभलेखक होते. मी ते तत्काळ खरेदी केले आणि जवळच्या कॉफी शॉपमध्ये गेलो.
(संवादात्मक स्वर) मी वाचताना, माझा असा विश्वास आहे की लेखकाला त्याचे शेवटचे शब्द खरोखरच योग्य वाटले असतील: "जर तुमचे जीवन आटोपलेले वाटत असेल, तर आतल्या बॅगेलवर तुमचे लक्ष केंद्रित करा. ती काय आहे ते शोधा आणि भरपूर खाईल." हे साधे पण तरीही शक्तिशाली शब्द खरोखर मला भावले. मला वाटते की हे आपल्या सर्वांसाठी एक अनुस्मारक आहे की जीवनात संतुष्टता नेहमी मोठ्या गोष्टींमध्येच नसते. हे अक्सर आपल्या लहान गोष्टींमध्ये असते, ज्या गोष्टी आपल्याला खरोखर आनंद देतात.
(सुगंधी वर्णन) कॉफीच्या सुगंधाने भरलेल्या कॉफी शॉपच्या वातावरणात, मी माझे मन हे शब्द पचवत बसलो. माझ्या बाबतीत, माझ्या आतल्या बॅगेलचे दर्शन एका चांगल्या पुस्तकाच्या पृष्ठांमध्ये घालवलेल्या वेळेत आहे. वाचनाने मला नेहमीच एक प्रकारे भरून टाकले आहे, मग ते विनोदी कादंबरी असो किंवा विचार करायला लावणारा निबंध. जेव्हा मी वाचतो, तेव्हा मी स्वतःला नेहमीपेक्षा अधिक जिवंत आणि अखंड वाटतो. हे माझ्या आतल्या बॅगेलला भरून टाकते आणि मला अधिक पूर्ण आणि संतुष्ट वाटू देते.
(कथन) मी कॉफी शॉपमधून निघताना, मी "न्यूयॉर्क टाईम्स"च्या लेखाबद्दल आणि तो माझ्यासाठी काय अर्थ सांगत होता याबद्दल विचार करत होतो. याने मला जीवनाच्या एका नवीन आणि अधिक आशावादी दृष्टिकोनावर पुनर्विचार करायला लावले. मला हे समजले की जीवनात दैनंदिन आनंद शोधण्याचा प्रयत्न करणे महत्वाचे आहे, अशा गोष्टी ज्या आपल्याला खरोखर आनंद देतात. म्हणून, मी तुम्हाला आव्हान देतो की तुम्ही आज आपल्या आतल्या बॅगेलला काय भरता ते शोधा. तुम्हाला आश्चर्य वाटेल की तुम्हाला काय मिळते.