बोचेबाबू टुर्नामेंट

मला अजूनही आठवते आहे, मी लहान असताना, आमच्या गावचा वर्षाचा मुहूर्त साजरा करण्यासाठी बॉचेबाबू टुर्नामेंट भरायचे. ही आमच्या गावची विशेष परंपरा होती, जिथे गावातील सर्व लहान-मोठे एकत्र जमत आणि बोचेबाबू नावाचा पारंपरिक खेळ खेळत. हा खेळ काहीसा खो-खो किंवा कबड्डीसारखा होता, पण त्यात पकडीपकडीऐवजी चेंडू फेकून खेळला जायचा.

टुर्नामेंटची तयारी अनेक आठवडे आधी सुरू होत असे. गावातील प्रत्येक घर आपली सर्वोत्तम टीम तयार करायचे. आम्ही लहान मुले मैदानावर भेगाधर होऊन टुर्नामेंट पाहत राहायचो.

टुर्नामेंटच्या दिवशी मैदान गजबजलेले असे. लोकांची गर्दी जमायची आणि रंगीबेरंगी पताका आणि बॅनर प्रत्येक घराच्या आवडत्या संघाला समर्थन देत असत. खेळ सुरू झाल्यावर, मैदान युद्धभूमीसारखे दिसायचे. खेळाडू एकमेकांना धावत आणि चेंडू टाळत असत. उत्साही शेअर, जयजयकार आणि टाळ्यांचा गजर मैदानात गुमला होता.

काही वेळा, खेळ खूपच अटीतटीचा होत असे. अशा वेळी, दोन्ही संघाचे खेळाडू मैदानावर तळपायचे आणि प्रेक्षक रोखून धरण्यासाठी एक एक क्षण पाहत राहायचे. मी स्वतः लहान असल्याने, मला कधीच खेळण्याची संधी मिळाली नाही, पण मी आणि माझे मित्र त्या उत्तेजनाचा आनंद घेत असू.

बोचेबाबू टुर्नामेंट फक्त एक खेळ नव्हता; ते आमच्या गावच्या एकते आणि सामर्थ्याचे प्रतीक होते. यामुळे लोकांमध्ये जोड निर्माण झाली आणि त्यांना एकत्र आणले. माझ्यासाठी, बोचेबाबू टुर्नामेंट ही माझ्या बालपणाच्या सर्वात सुंदर आठवणींपैकी एक आहे. हे माझ्या गावच्या इतिहास आणि परंपरेचा एक अविभाज्य भाग आहे, ज्याचे मी नेहमीच कौतुक करीन.

आज, मी माझ्या स्वतःच्या मुलांना बोचेबाबू टुर्नामेंटची कथा सांगतो. मला आशा आहे की तेही या विशेष परंपरेची अशीच कदर करतील जशी मी केली आहे. कारण, बोचेबाबू टुर्नामेंट केवळ एक खेळ नाही; ते आमच्या गावच्या संस्कृती आणि आत्म्याचा एक अविभाज्य भाग आहे.