भारताला त्याचे पहिले ऑलिंपिक पदक 1948 च्या लंडन ऑलिंपिकमध्ये मिळाले, जेव्हा हाकी संघाने स्वर्ण पदक जिंकले. त्या वेळी हा शानदार क्षण देशासाठी खूप महत्त्वाचा होता, कारण भारताला अलिकडेच स्वातंत्र्य मिळाले होते आणि ते आंतरराष्ट्रीय स्तरावर आपले नाव गाजवण्याचा प्रयत्न करत होते.
त्यानंतरचे दशक आव्हानांनी भरलेले होते, परंतु भारताने 1956 च्या मेलबर्न ऑलिंपिकमध्ये कांस्य पदक जिंकून पुन्हा पुनरागमन केले. आणखी एका दशकात, त्यांनी 1964 च्या टोक्यो ऑलिंपिकमध्ये हॉकीमध्ये रौप्य पदक जिंकले.
1970 आणि 1980 च्या दशकात भारताला जागतिक स्तरावर आपले स्थान कायम ठेवण्यासाठी संघर्ष करावा लागला, परंतु 1996 च्या अटलांटा आणि 2000 च्या सिडनी ऑलिंपिकमध्ये कांस्य पदकांनी त्यांना पुनरागमन केले.
2004 मध्ये, भारताने अॅथेन्स येथील ऑलिंपिकमध्ये चार पदके घेत मोठा उडी मारली, ज्यात रौप्य आणि दोन कांस्य पदके जिंकली. या मजबूत कामगिरीमुळे आंतरराष्ट्रीय स्पर्धेत योग्य प्रकारे आपले स्थान निर्माण करण्याची देशाची क्षमता दाखवून दिली.
2008 च्या बीजिंग स्पर्धेत, भारत दोन कांस्य पदकांसह आपल्या पदक संख्या कायम ठेवण्यात यशस्वी ठरला, जो ऑलिंपिकमध्ये देशाचा सलग तिसरा पदक विजेता होता.
लंडन 2012 ऑलिंपिकमध्ये, भारताने केवळ दोन पदके जिंकली, एक रौप्य आणि एक कांस्य, परंतु या कामगिरीने त्याच्या खेळाडूंमध्ये प्रतिभा आणि शक्यता असल्याचे पुन्हा एकदा सिद्ध केले.
2016 च्या रिओ ऑलिंपिकमध्ये, भारताने दोन पदके जिंकली, ज्यात एक रौप्य आणि एक कांस्य पदक जिंकले. हा देशाचा सलग चौथा ऑलिंपिक होता जिथे त्याने पदके जिंकली होती, जी स्पर्धा आणि देशाच्या खेळाडूंच्या प्रतिस्पर्धीपणाचे प्रमाण दर्शविते.
गेल्या टोक्यो ऑलिंपिकमध्ये, भारताने सात पदकांसह अद्याप सर्वोत्तम कामगिरी केली. यात पहिले स्वर्ण पदकही समाविष्ट होते जे नीरज चोप्रा यांनी भालाफेकमध्ये जिंकले होते. हे देखील एक ऐतिहासिक क्षण होता, कारण हे 121 वर्षांनंतर भारताचे पहिले ट्रॅक आणि फील्ड पदक होते.
भारताचा ऑलिंपिक पदक विजेता प्रवास तिढा आणि चिकाटीचा आहे. खेळाडूंनी जगाच्या सर्वोत्तम खेळाडूंविरुद्ध लढाई देणे आणि यश मिळवणे सुरू ठेवले आहे. त्यांची कथा एक प्रेरणा आहे आणि ते देशाला अधिक मेहनत करण्यास आणि आकांक्षा बाळगण्यास प्रेरित करतील.
ऑलिंपिक पदके शोकेस