त्या क्षणाला मला जाणवले की, हॉकी हा फक्त खेळ नाही, तो एक जुनून आहे. त्या खेळांना पाहून मला स्वतःला खेळायची ओढ लागली होती. त्या वेळेपासून मी हॉकीला अधिक गांभीर्याने घेऊ लागलो. मी अधिक सराव करू लागलो, मैदानावर अधिक वेळ घालवू लागलो. आणि तुम्हाला काय वाटते? मी माझ्या शाळेच्या हॉकी टीममध्ये निवडला गेलो होतो. वाह, तो माझ्यासाठी खूप अभिमानाचा क्षण होता!
ऑलिम्पिक हॉकी ही फक्त खेळाची स्पर्धा नाही, ती राष्ट्रीय अभिमानाची कथा आहे. जेव्हा आमचे भारतीय खेळाडू मैदानात उतरतात, तेव्हा ते फक्त स्वतःसाठीच नाही तर संपूर्ण देशासाठी खेळतात. त्यांच्या चेहऱ्यावरील तो आत्मविश्वास आणि जिद्द, ते पाहण्यासारखे असते.मला आठवते, २०१२ च्या लंडन ऑलिम्पिकमध्ये जेव्हा आमच्या भारतीय संघाने पदक मिळवले होते, तेव्हा माझ्या भावना आकाशात पोहोचल्या होत्या. मी माझ्या घरच्यांना मिठाई वाटली, माझ्या मित्रांसोबत जल्लोष केला. तो आनंद, तो अभिमान, तो माझ्यासाठी खूप अनोखा अनुभव होता.
आज जेव्हा मी मागे वळून पाहतो, तेव्हा ऑलिम्पिक हॉकीमधील माझ्या आठवणी मला खूप आनंद देतात. त्या आठवणी मला उर्जा देतात, खेळाचा आणि जीवनाचा आदर करायला शिकवतात.आठवणींच्या या प्रवासात तुम्हीही माझ्यासोबत सामील व्हा. आपण एकत्रितपणे ऑलिम्पिक हॉकीच्या तेजस्वी क्षणांचा आनंद घेऊ या. त्या आठवणींना आपल्या हृदयात जतन करून ठेवू या. मित्रांनो, हॉकीचा हा खेळ, राष्ट्राचा हा अभिमान, आपण सगळे मिळून एकत्रितपणे. जय हिंद, जय हॉकी!