सगळ्यात सूर रिकामा झाला की...

मित्रांनो, हे तर खूप मोठं दु:ख आहे. माझा सर्वात प्रिय व सर्वात जुना मित्र म्हणजे माझा फोन गेला. कालच गेला आणि गेलाच किती दिवसांसाठी गेला ते ही माहीत नाही. आपला फोन गेल्यावर कळतं फोन चा महत्व काय असतं ते.

सकाळी उठलो, चांगला आरामात चहा प्यायलो. कॉलेज ला जाण्यासाठी निघताना बॅगमध्ये हात घातला तर फोन नाही. सुरुवातीला वाटलं हातात किंवा चार्जर वर असेल म्हणून बॅग ढळवून पाहिली पण फोन नाही. मग घरात सगळीकडे शोधला पण फोन सापडला नाही. पण मला मात्र अजून ही विश्वास बसत नव्हता की माझा फोन गेला. कारण तो माझ्यासाठी खूप महत्वाचा होता. त्यात माझे सगळे महत्वाचे डेटा होते. अनेक महत्वाचे कॉन्टॅक्ट होते. माझ्या सर्व मित्रांचे, कुटुंबियांनाचे नंबर होते. एक प्रकारे माझे अर्धे आयुष्य होते माझ्या त्या फोन मध्ये.

पण हो, फोन गेला होता आणि कितीही शोधला तरी सापडत नव्हता. त्यामुळे मला कॉलेजला जावे लागले. पण मनात फक्त त्या फोनचीच काळजी होती. एकतर मला माझा फोन गेला आहे हे एक प्रकारे मान्यच झाले नव्हते. त्यामुळे माझं कॉलेजमधलं सगळं लक्ष गेलं. काहीच समजत नव्हतं मला काय सुरु आहे ते. कॉलेज सुटल्यावरही मला त्या फोनचीच काळजी होती. मग मी घरी येऊन सगळ्यांना फोन केला की यांना कळलं की माझा फोन गेला आहे.

घरी येऊन माझ्या आई-बाबांना सांगितलं तर ते म्हणाले की "काळजी करू नकोस नवीन घेऊ" पण मी खरंच काळजीत होतो. आता मला तो फोन परत मिळणार आहे की नाही याची काळजी मला होती. कारण तो फोन माझ्यासाठी खूप महत्वाचा होता. कारण त्यात माझे सगळे महत्वाचे डेटा होते. अनेक महत्वाचे कॉन्टॅक्ट होते. माझ्या सर्व मित्रांचे, कुटुंबियांनाचे नंबर होते. एक प्रकारे माझे अर्धे आयुष्य होते माझ्या त्या फोन मध्ये. मला माझ्या फोनची आठवण येऊन डोळ्यात पाणी येत होते.

मग मी माझ्या सर्व मित्रांना फोन केला आणि त्यांना सांगितलं की माझा फोन गेला आहे. ते ही सगळे काळजीत पडले. ते मला म्हणाले की "काळजी करू नकोस आम्ही तुला मदत करू." पण माझं मन मात्र शांत होत नव्हतं. मला माझा फोन परत हवा होता. कारण तो फोन माझ्यासाठी खूप महत्वाचा होता. त्यात माझे सगळे महत्वाचे डेटा होते. अनेक महत्वाचे कॉन्टॅक्ट होते. माझ्या सर्व मित्रांचे, कुटुंबियांनाचे नंबर होते. एक प्रकारे माझे अर्धे आयुष्य होते माझ्या त्या फोन मध्ये.