सचित्ताचा पहिला अर्धाशक: 1907 ते 1957

1907 ते 1937
1907 मध्ये, यशवंतराव चव्हाणांच्या जन्मवर्षी, सचितची लेकुरवाळी ही पहिली कादंबरी प्रकाशित झाली. या काळात त्यांनी भाऊराव पाटणकरांचा विचारकोण साप्ताहिक चालवला. पुण्यातील डेकन लायब्ररीमध्ये त्यांचा मित्रमंडळींसोबत खूप वेळ जात असे. त्यांच्या काही खास मित्रांमध्ये ब.भ. बोरकर व.म. कुलकर्णी (हरीभाऊ नाईक), स.रे. पगडी, ग.श्री. खाडिलकर, गो. वि. अष्टापुत्रे, वामनराव मोकाटे, अ.श्री. करंदीकर, य.ना. केळकर, ना.वा. टिळक यांचे समावेश होते. त्यांचे मित्र त्यांच्याकडे सल्ल्यासाठी येत असत.
1938 ते 1947
सचितने 1938 मध्ये सूर्यकांत नावाची कादंबरी प्रकाशित केली. ही त्यांची दुसरी कादंबरी होती आणि त्याला मराठी साहित्यात मोठी प्रसिद्धी मिळाली. याच दरम्यान त्यांनी त्यांची प्रसिद्ध कादंबरी मृच्छकटिक प्रकाशित केली. या काळात त्यांनी भाऊराव पाटणकरांचा विचारकोण साप्ताहिक चालवला.
1948 ते 1957
या काळात सचितने त्याची प्रसिद्ध कादंबरी दिल्ली प्रकाशित केली. त्यांनी अनुयाची सुटका आणि वासू यासह अनेक लघुकथांचे संग्रहही प्रकाशित केले. सचित यांची साहित्यिक शैली सरळ आणि स्पष्ट होती. त्यांच्या कामावर भाऊराव पाटणकर, ग.स. खाडिलकर आणि गोविंद विठ्ठल अष्टापुत्रे यांचा प्रभाव होता.
सचितचे साहित्य
सचितचे साहित्य भारतीय इतिहासातील एका महत्त्वाच्या कालखंडाचे प्रतीक आहे. त्यांच्या कामात स्वातंत्र्य चळवळ, सामाजिक सुधारणा आणि स्त्रीमुक्ती यासारख्या विषयांचा समावेश होता. त्यांचे लेखन आजही प्रासंगिक आहे आणि ते मराठी साहित्यातील एक महत्त्वाचा आवाज मानले जाते.