অসমৰ সংস্কৃতিৰ এক অনন্য অংশ, বসন্তৰ ৰঙালী বিহু, এই উৎসৱটি অসমীয় নৱবৰ্ষ আৰু বসন্তৰ আগমনৰ সূচনা কৰে। এপ্ৰিল মাহত পালন কৰা, ৰঙালী বিহু উল্লাস আৰু আনন্দৰ এটি উৎসৱ।
এই দিনা, পুৱাৰ পৰা সোঁৱৰীয়া পোচাক পৰিধান কৰি লোকসকলে মহাগুৰু মাদাহৱদেৱৰ সত্ৰলৈ যায়। সত্ৰত ভক্তিমূলক নৃত্য, গীত আৰু নাটক প্ৰদৰ্শন কৰা হয়। তাৰপিছত, অনুগামীসকলে পৰম্পৰাগত খেল-ধেমাল যেনে, ভলীবেল, টাগ-অব-ৱাৰ আৰু ল'থী-খেলত অংশগ্ৰহণ কৰে।
ৰঙালী বিহুৰ অন্যতম বৈশিষ্ট্য হ'ল গৰু বিহু। এই দিনা, গৰুসকলক সজাই পুৱাৰ আহাৰ আগবঢ়োৱা হয়। গৰুক সূৰ্য দেৱতাৰ প্ৰতিনিধি হিচাপে বিবেচনা কৰা হয় আৰু তেওঁলোকক সুখ, সমৃদ্ধি আৰু সুস্থতাৰ প্ৰতীক হিচাপে পূজা কৰা হয়।
ৰঙালী বিহুৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ হ'ল হুদুং নৃত্য। এই পৰম্পৰাগত নৃত্যটি বহু শতিকা ধৰি অসমৰ জীৱনৰ এটি অবিচ্ছেদ্য অংশ হৈ আহিছে। পুৰুষ আৰু মহিলা উভয়েই আঁতৰটি পৰিধান কৰি, মাদল আৰু বাঁহীৰ তালে মনোমোহা নৃত্য প্ৰদৰ্শন কৰে।
যদিও ৰঙালী বিহু মুখ্যতঃ এটি কৃষি উৎসৱ, ই এক সামাজিক মিলন মেলাও। লোকসকল এই উৎসৱটিকে তেওঁলোকৰ বন্ধুবান্ধৱ আৰু পৰিয়ালৰ সৈতে উদযাপন কৰে, খাদ্য, গীত আৰু নৃত্য ভাগ বতৰা কৰে।
অসমৰ সংস্কৃতিৰ এক অনন্য আৰু জীৱন্ত প্ৰতীক, ৰঙালী বিহু হৈছে আনন্দ আৰু উৎসৱৰ এটি অবিশ্বাস্য মিশ্ৰণ। এই উৎসৱটি কেৱল এটি উৎসৱ নহয়, ই হৈছে অসমীয় জীৱনশৈলীৰ এক প্ৰতিনিধিত্ব, যাৰ সৈতে অতীতৰ ঐতিহ্য আৰু বৰ্তমানৰ আধুনিকতাৰ সুন্দৰ মিশ্ৰণ আছে।