આપણા રાષ્ટ્રધ્વજની અમૂલ્ય વાર્તા

રાષ્ટ્રધ્વજનું નિર્માણ એ એક આકસ્મિક ઘટના નહોતી, પણ એક સુચિત અને વિચારપૂર્વકની પ્રક્રિયા હતી. 1921માં, ડૉ. બાબાસાહેબ આંબેડકરે પ્રથમ વખત ત્રિરંગા ધ્વજની રચના કરી હતી. તેમાં લીલો, સફેદ અને લાલ રંગના ત્રણ પટ્ટાઓ હતા, જે આપણા દેશની વિવિધતા અને સંવાદિતાનું પ્રતિનિધિત્વ કરતા હતા. જો કે, આ ધ્વજને કોઈ સત્તાવાર માન્યતા મળી ન હતી.

1931માં, ભારતીય રાષ્ટ્રીય કોંગ્રેસે અમરાવતીમાં મળેલી તેની વાર્ષિક બેઠકમાં પિંગળી વેંકૈયા દ્વારા રચાયેલ ત્રિરંગા ધ્વજને રાષ્ટ્રીય ધ્વજ તરીકે અપનાવવાનો ઠરાવ પસાર કર્યો હતો. આ ધ્વજમાં ભગવો, સફેદ અને લીલો રંગના ત્રણ પટ્ટા હતા, જે અનુક્રમે સાહસ, શાંતિ અને ખેતીનું પ્રતીક હતા.

1947માં ભારતને સ્વતંત્રતા મળ્યા બાદ, 22 જુલાઈ, 1947ના રોજ ધ્વજ નિર્માણ સમિતિ દ્વારા ભારતના રાષ્ટ્રધ્વજ તરીકે આ ધ્વજને અપનાવવામાં આવ્યો હતો. આ સમિતિમાં રાજેન્દ્ર પ્રસાદ, સરોજિની નાયડુ, અબુલ કલામ આઝાદ અને મૌલાના અબુલ હસન અલી નદવી જેવા મહાન નેતાઓનો સમાવેશ થતો હતો.

આપણા રાષ્ટ્રધ્વજની બનાવટ પણ તેના પ્રતીકવાદ જેટલી જ અગત્યની છે. તે ખાદીના કાપડમાંથી બનાવવામાં આવે છે, જે આપણી આત્મનિર્ભરતા અને સરળતાનું પ્રતીક છે. ધ્વજની

રાષ્ટ્રધ્વજ માત્ર એક ધ્વજ જ નથી, પરંતુ તે આપણી રાષ્ટ્રીય એકતા અને અખંડતાનું પ્રતીક છે. તે આપણા લોકોની આકાંક્ષાઓ અને અપેક્ષાઓનું પ્રતિનિધિત્વ કરે છે. જ્યારે પણ આપણે રાષ્ટ્રધ્વજ જોઈએ છીએ, ત્યારે તે આપણને આપણા બલિદાન આપનારાઓનું સ્મરણ કરાવે છે અને આપણને તેમના સપનાઓને સાકાર કરવા માટે પ્રેરિત કરે છે.

આપણા રાષ્ટ્રધ્વજનો આદર કરવો અને તેને ઉત્તેજન આપવું એ દરેક નાગરિકની જવાબદારી છે. આપણી ઓળખ અને ગૌરવનું પ્રતીક છે, તે આપણા વિશ્વાસ અને મૂલ્યોનું પણ પ્રતિબિંબ છે. જ્યારે આપણે રાષ્ટ્રધ્વજને શાળાઓ, કચેરીઓ અને જાહેર સ્થળોએ લહેરતો જોઈએ છીએ, ત્યારે તે આપણા રાષ્ટ્ર પ્રત્યેના આદર અને પ્રેમની ભાવનાને મજબૂત કરે છે.