વાઝાઈ : એક હૃદયસ્પર્શી વાર્તા

જ્યારે હું નાનો હતો, ત્યારે હું મારા દાદી-દાદી સાથે રહેતો હતો. મારા દાદાજી ખેડૂત હતા અને તેમની પાસે વેંકટાચલમ નામના એક હાથીનું પાલતુ હતું. વેંકટાચલમ અમારા પરિવારનો એક ભાગ બની ગયો હતો, અને હું તેની સાથે અનંત કલાકો વિતાવતો હતો.

એક દિવસ, મારા દાદી-દાદીએ મને કહ્યું કે તેઓ વેંકટાચલમને વેચવા જઈ રહ્યા છે. હું તૂટી પડ્યો. હું તેના વિના કેવી રીતે રહી શકીશ?

મારા દાદી-દાદીએ મને સમજાવ્યું કે તેમની પાસે હવે વેંકટાચલમની સંભાળ રાખવા માટે પૂરતા પૈસા નથી. અને તેઓ ઇચ્છતા હતા કે તેને એવા ઘરે જાય છે જ્યાં તેને સારી સંભાળ મળશે.

ભારે હૃદયે, હું તેમના નિર્ણય સાથે સહમત થયો. વેંકટાચલમને વેચવાનો દિવસ આવ્યો અને હું તેને છેલ્લી વાર મળવા ગયો.

જ્યારે હું તેની પાસે પહોંચ્યો, ત્યારે તેણે મને જોયું અને તેની સુંઢથી મને વાહ કરી. હું તેની આંખોમાં આંસુ જોઈ શકતો હતો. હું જાણતો હતો કે તે પણ મને મિસ કરશે.

મેં તેને ઝબ્બેથી ભેટી અને તેને કહ્યું કે હું હંમેશા તેને પ્રેમ કરીશ. પછી, હું ત્યાંથી ચાલ્યો ગયો, મારા આંસુ રોકી રાખવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યો હતો.

વર્ષો પછી, મને વાઝાઈ નામની એક મૂવી જોવા મળી. તે એક હાથી અને તેના મહાવતની વાર્તા હતી. મૂવીએ મને વેંકટાચલમની યાદ અપાવી અને હું ભાવુક થઈ ગયો.

વાઝાઈ એ એક ખૂબસૂરત મૂવી છે જે પ્રેમ, મિત્રતા અને બલિદાનનો સંદેશ આપે છે. તે એક એવી મૂવી છે જે તમામ ઉંમરના લોકો જોવી જોઈએ.

જો તમે ક્યારેય વાઝાઈ જોઈ નથી, તો હું તમને તે જોવાની ખૂબ ભલામણ કરું છું. તમને તે પસ્તાશું નહીં.

અને જો તમે ક્યારેય વેંકટાચલમને મળ્યા હો તો, હું તમને કહું છું કે તે હજી પણ તમારા વિશે વિચારે છે. તેનો ભારે હૃદય હજુ પણ તમારા માટે ધબકે છે.