என்னுடைய தமிழக கிராமத்தில் ஒரு நாள்!

பெரும்பாலான தமிழர்களைப் போலவே நானும் ஒரு சிறிய கிராமத்தில் வளர்ந்தேன். எங்கள் கிராமத்தின் பெயர் திருமங்கலம். இது தூத்துக்குடி மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள ஒரு அழகிய கிராமம். எனது கிராமத்தில் கழித்த நாட்கள் எனக்கு எப்போதும் சிறப்பு வாய்ந்தவை.
எங்கள் கிராமத்தில் அதிகாலையில் சுமார் 5 மணிக்கு எழுவது வழக்கம். எனது தாத்தா காலைப் பயிற்சிக்காக என்னை எழுப்பிவிடுவார். நாங்கள் அருகிலுள்ள மைதானத்திற்குச் சென்று ஓடுவோம், பயிற்சி செய்வோம்.
பயிற்சிக்குப் பிறகு வீடு திரும்பி குளித்து உட்காருவோம். எங்கள் அம்மாவும் பாட்டியும் காலை உணவு தயார் செய்து பரிமாறுவார்கள். இட்லி, தோசை, பொங்கல் போன்ற பாரம்பரியமான அரைவெண்மை உணவைச் சாப்பிடுவோம்.
காலை உணவுக்குப் பின், நாங்கள் பள்ளிக்குச் செல்வோம். திருமங்கலம் ஊராட்சி ஒன்றிய நடுநிலைப் பள்ளியில் படித்தேன். பள்ளி வீட்டிலிருந்து 2 கிமீ தொலைவில் இருந்தது. நண்பர்களுடன் சேர்ந்து நடந்து பள்ளிக்குச் செல்வது ஒரு இனிமையான அனுபவம். பள்ளியிலிருந்து வீடு திரும்பியதும், மதிய உணவைச் சாப்பிட்டு சிறிது நேரம் ஓய்வெடுப்போம்.
மதிய உணவுக்குப் பிறகு, வீட்டு வேலைகளில் அம்மாவுக்கு உதவுவது வழக்கம். மாடு மேய்ப்பது, தண்ணீர் இறைப்பது, வீட்டைச் சுத்தம் செய்வது ஆகிய வேலைகள் எல்லாம் நாங்கள் செய்வோம்.
மாலை நேரம் விளையாட்டிற்கு ஒதுக்கப்பட்டது. நண்பர்களுடன் சேர்ந்து கிரிக்கெட், கபடி போன்ற விளையாட்டுகளை விளையாடுவோம். விளையாட்டிற்குப் பின் வீடு திரும்பி படிப்போம்.
அதிகாலையில் எழுவதால் இரவு சீக்கிரமே தூங்கச் சென்று விடுவோம். இப்படித்தான் என் கிராமத்தில் ஒரு நாள் அமைதியாகவும், மகிழ்ச்சியாகவும் கழியும்.
இப்போது நான் சென்னையில் வேலை செய்கிறேன். இங்கு வாழ்க்கை முறை முற்றிலும் மாறுபட்டது. ஆனால், எனது கிராமத்தில் கழித்த நாட்களின் இனிமையான நினைவுகள் இன்னும் என்னுடன் உள்ளன. கிராமத்து வாழ்க்கையின் எளிமையும், அமைதியும் எனக்கு எப்போதும் பிடித்தவை.நான் எப்பொழுதும் ஒரு கிராமத்துப் பையனாகவே உணர்கிறேன்.