நான் ஏலேகா அத்வானியை முதல் முதலில் பார்த்தபோது, அவளுடைய புன்னகையே என்னை ஈர்த்தது. அவள் எப்போதும் புன்னகைத்துக் கொண்டே இருப்பாள், அதற்கு அவள் அவமானங்களை எவ்வளவு எதிர்கொண்டாலும் கூட.
ஏலேகா பிறக்கும் போதே குறைபாடுடையவள். அவள் கால்கள் பலவீனமாக இருந்தன, நடக்க முடியவில்லை. ஆனால் அவள் ஒருபோதும் தனது குறைபாட்டை ஒரு தடையாக நினைத்ததில்லை. அவள் தனது கனவுகளைத் தொடர்ந்து துணிச்சலுடன் முன்னேறினாள்.
ஏலேகா இளம் வயதிலேயே நடனம் கற்றுக் கொள்ள ஆரம்பித்தாள். ஆரம்பத்தில் நடனம் கற்றுக் கொள்வது அவளுக்கு மிகவும் சிரமமாக இருந்தது. அவள் தனது கால்களை சரியாக கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. ஆனால் அவள் விடாமுயற்சியுடன் பயிற்சி செய்தாள். மணிக்கணக்கில் தனியாகப் பயிற்சி செய்து, தனது கால்களைப் பற்றிய கட்டுப்பாட்டைப் பெற்றாள்.
மெல்ல மெல்ல, ஏலேகா ஒரு சிறந்த நடனக் கலைஞனாக மாறினாள். அவள் பல போட்டிகளில் கலந்து கொண்டு பல விருதுகளையும் வென்றாள். அவளுடைய நடனம் மிகவும் உணர்ச்சிபூர்வமானது மற்றும் வெளிப்படையானது. அவள் தனது நடனத்தின் மூலம் தன் இதயத்தை வெளிப்படுத்தினாள்.
ஏலேகா அத்வானியைப் போன்றவர்கள் நமது சமூகத்திற்கு ஒரு ஆசீர்வாதம். அவர்கள் நமக்கு நம்பிக்கை அளிக்கிறார்கள் மற்றும் நாம் அனைவரும் நம்முடைய சொந்தத் தனித்துவமான வழிகளில் அற்புதமானவர்கள் என்பதை உணர வைக்கிறார்கள்.