கொடிக் கம்பத்தில் பறக்கும் திரண்ட துணி!

தேச பக்தி பாடல்கள் ஒலிக்க, கண்ணுக்கு எட்டிய தொலைவு வரை அசையும் கூட்டத்திற்கு நடுவில் நின்று கொண்டு, மெதுவாக மேலே ஏறும் மூவர்ண கொடியை நான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
அதன் ஒவ்வொரு வண்ணமும் என் நாட்டின் குறியீடாக தோன்றியது - பச்சை செழிப்புக்காக, வெள்ளை அமைதிக்காக, ஆரஞ்சு தைரியத்திற்காக. இந்த வண்ணங்கள் ஒன்றாக இணைந்து எனக்குள் தேச பக்தியை ஏற்படுத்தியது.
குழந்தையாக இருந்த போது, என் தாத்தா நாடு சுதந்திரம் அடைந்த காலத்தையும், அந்தக் காலகட்டத்தில் தான் எவ்வளவு பெருமையாக இருந்தோம் என்பதையும் சொல்வதை நான் நினைவு கூர்ந்தேன். அந்தக் கதைகள் எனக்குள் ஒரு தேச பக்தியை ஊட்டியது.
இப்போது, நான் சுதந்திர இந்தியாவில் வாழ்கிறேன். நமக்கு சுதந்திரமாக வாழவும், நம் எண்ணங்களை வெளிப்படுத்தவும், நாம் விரும்பியதைத் தேர்ந்தெடுக்கவும் உரிமை உள்ளது. இது எளிதாக வரவில்லை என்பதை நான் அறிவேன். பல தியாகிகள் தங்கள் உயிர்களைத் தியாகம் செய்துள்ளனர், இதன் மூலம் நாம் இன்று அனுபவிக்கும் சுதந்திரத்தைப் பெற முடியும்.
இந்த சுதந்திரத்தை நாம் எப்போதும் போற்ற வேண்டும். நாட்டின் முன்னேற்றத்திற்காக பாடுபட வேண்டும். ஒற்றுமையாகவும், அமைதியாகவும் வாழ்ந்து, நமது பாரம்பரியத்தையும் கலாச்சாரத்தையும் பாதுகாக்க வேண்டும்.
நமது தேசியக் கொடி நமது சுதந்திரத்தின் அடையாளம். அது நமது நாட்டின் க pride ரவம். நாம் எப்போதும் அதை மதிக்க வேண்டும், பாதுகாக்க வேண்டும்.
அந்தக் கொடி காற்றில் வீசுவதைப் பார்த்தபடி நான் என் தாத்தாவை நினைத்தேன். அந்தக் கொடியை போலவே, அவரும் இந்த நாட்டின் ஓர் அடையாளம். அவர் ஒரு சுதந்திர போராட்ட வீரர், அவர் இந்த நாட்டிற்காக தனது வாழ்க்கையை அர்ப்பணித்தார்.
நான் அவரைப் பார்த்ததில்லை என்றாலும், அவர் என்னுள் ஒரு பெரிய தேச பக்தியை ஏற்படுத்தினார். நான் இந்த நாட்டின் குடிமகன் என்பதைப் பற்றி பெருமைப்படுகிறேன், நான் எப்போதும் இந்தக் கொடியைப் பாதுகாப்பேன்.
ஜே ஹிந்த்!