சோம்பல் தினம்

நண்பர்களே, வாருங்கள்! இன்று நான் உங்களுடன் எனது "சோம்பல் தினம்" பற்றிப் பேசப்போகிறேன். அது ஒரு சாதாரண வார நாள், ஆனால் அதை உண்மையிலேயே சிறப்பானதாக ஆக்கிய சில விசேஷமான தருணங்களை நான் உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன்.
நான் காலை 9 மணிக்கு எழுந்து, பாதியாகத் தூங்கியபடியே காலை உணவு சமைத்தேன். எனது காலை உணவு மெதுவாகச் சமைக்கும்போது, நான் மெதுவாக ஒரு வெந்நீர்க் குளியல் எடுத்துக் கொண்டேன். குளியலறைப் பாடகனாக இருப்பது போல் சில பாடல்களையும் பாடினேன்.
காலை உணவுக்குப் பிறகு, நான் சோபாவில் சாய்ந்து கொண்டு, எனது பிடித்த தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சியைப் பார்த்தேன். சோபாவின் மென்மையில் மூழ்கி, என்னைச் சுற்றிலும் உள்ள உலகத்தை மறந்து போனேன்.
மதிய உணவுக்காக, நான் வீட்டில் இருந்ததை எல்லாம் திரட்டிச் சமைத்தேன். அது பெரிதாக இல்லை, ஆனால் அது எனக்கு மிகவும் பிடித்தமான உணவாக இருந்தது. நான் மெல்ல மெல்ல சாப்பிட்டு, ஒவ்வொரு கவளத்தையும் ருசித்துச் சாப்பிட்டேன்.
மதிய உணவுக்குப் பிறகு, நான் மீண்டும் தூங்கினேன். இந்த முறை நான் சோபாவில் மல்லாந்து படுத்து, எனது பிடித்த தலையணையைத் தழுவிக்கொண்டு தூங்கினேன். எனது தூக்கம் ஆழ்ந்ததாகவும், அமைதியாகவும் இருந்தது.
மாலை, நான் சிறிது நேரம் வெளியே சென்றேன். பூங்காவில் நடந்தேன், மலர்களின் நறுமணத்தை அனுபவித்தேன். நான் சில நண்பர்களையும் சந்தித்தேன், அவர்களுடன் கொஞ்ச நேரம் பேசினேன்.
இரவு உணவிற்கு, நான் ஒரு சிறிய விருந்து சமைத்தேன். மெழுகுவர்த்திகளை ஏற்றி, மெல்லிய இசையைக் கேட்டு, ஒரு அழகான சூழலை உருவாக்கினேன். நான் மெதுவாகச் சாப்பிட்டு, அந்த தருணத்தை ரசித்தேன்.
இரவு உணவுக்குப் பிறகு, நான் ஒரு நல்ல புத்தகம் எடுத்து, படிக்க ஆரம்பித்தேன். நான் மணிக்கணக்கில் படித்துக்கொண்டே இருந்தேன், கதையின் உலகத்தில் மூழ்கிப் போயிருந்தேன்.
இறுதியாக, நான் படுக்கைக்குச் சென்றபோது, முற்றிலும் திருப்தியாக உணர்ந்தேன். என் "சோம்பல் தினம்" முடிந்து விட்டது, ஆனால் அதன் நினைவுகள் என்னுடன் என்றும் இருக்கும்.
நண்பர்களே, சோம்பல் நாட்கள் நமக்குத் தேவை. அவை நமக்கு மீண்டும் சக்தியூட்டுகின்றன, புதுப்பிக்கின்றன மற்றும் வாழ்க்கையின் எளிய இன்பங்களை அனுபவிக்க உதவுகின்றன. அடுத்த முறை நீங்கள் சோம்பலாக உணரும்போது, அதைத் தழுவுங்கள். உங்கள் சோம்பல் தினத்தை அனுபவித்து, அதன் ஒவ்வொரு தருணத்தையும் ரசித்துப் பாருங்கள்.