தாய்த் தெரேசா - ஒரு புனிதரின் பயணம்

தாய்த் தெரேசா, சேவை மற்றும் காருண்யத்தின் ஒரு சின்னம், உலகெங்கிலும் உள்ள வறியவர்களுக்கும் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கும் நம்பிக்கையின் கலங்கரை விளக்காக பிரகாசித்தார். அவரது வாழ்க்கையும் பணியும் முடிவில்லா ஆதாரமாகவும், நம்மை நாமே தாழ்த்தப்பட்டவர்களுடன் அடையாளப்படுத்தவும், அவர்களின் துன்பங்களிலிருந்து விடுவிக்கவும் ஊக்கப்படுத்துகிறது.
சிறு வயதிலேயே, தாய்த் தெரேசா சேவை மற்றும் மதத்தின் மீதான தனது அழைப்பை உணர்ந்தார். அவர் 18 வயதில் கல்கத்தாவுக்குச் சென்று லோரெட்டோ சகோதரிகளில் சேர்ந்தார், அங்கு அவர் 20 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக போதித்தார். இருப்பினும், நகரின் புறநகர்ப் பகுதிகளில் உள்ள வறுமை மற்றும் துன்பம் அவரது இதயத்தைத் தொட்டது.
1946 ஆம் ஆண்டு, தாய்த் தெரேசா கல்கத்தாவின் புனித வறுமையின் மிஷனரிஸ் சபையை நிறுவினார். இது அன்பு மற்றும் காருண்யத்தில் மட்டுமே வாழும் சமூக சேவைக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு சபையாகும். சபை விரைவில் வளர்ந்து, உலகம் முழுவதும் வறுமை, நோய் மற்றும் கைவிடப்பட்டவர்களுக்கு சேவையாற்றும் கிளைகளுடன் ஒரு சர்வதேச அமைப்பாக மாறியது.
தாய்த் தெரேசாவின் பணி ஒரு மாபெரும் அளவில் இருந்தது. அவரது சபை வீடற்ற இல்லங்கள், முதியோர் இல்லங்கள், குடிமகள்கள் வீடுகள் மற்றும் அனாதை இல்லங்கள் என அற்புதமான நிறுவனங்களின் வலையமைப்பை நிறுவியது. அவர் நோயாளிகளுக்கும் வறுமையால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கும் தனிப்பட்ட முறையில் சேவை செய்தார், அவர்களின் காயங்களைச் சுத்தம் செய்தார், அவர்களின் கைகளைப் பிடித்தார், அவர்களின் கண்ணீரைத் துடைத்தார்.
தாய்த் தெரேசாவின் சேவை வெறும் பொருள் உதவியைத் தாண்டிச் சென்றது; அவர் வறியவர்களின் மரியாதையிலும் மனிதநேயத்திலும் ஒரு ஆழமான நம்பிக்கையையும் கொண்டிருந்தார். அவர் அவர்களின் அடிப்படை உரிமைகளுக்காகக் குரல் கொடுத்தார் மற்றும் சமூக நீதியின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்தினார். அவரது பணி உலகெங்கிலும் உள்ள அரசாங்கங்களையும் நிறுவனங்களையும் வறுமை ஒழிப்பு மற்றும் பாதுகாப்பற்றவர்களுக்கு உதவுவதில் கவனம் செலுத்த ஊக்கப்படுத்தியது.
தாய்த் தெரேசாவின் வாழ்க்கை மற்றும் பணி பல விருதுகளாலும் அங்கீகாரங்களாலும் பெருமைப்படுத்தப்பட்டது, அவற்றில் உன்னதமான அமைதிக்கான நோபல் பரிசும் அடங்கும். ஆனால் அவரது உண்மையான பாராட்டு அவர் சேவை செய்த மக்களின் கண்களில் பிரதிபலித்தது. அவர்கள் அவரை "தியாகத்தின் தாய்", "அன்பின் தூதர்" மற்றும் "புனிதர்" என்று அழைத்தனர்.
1997 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 5 ஆம் தேதி தாய்த் தெரேசா காலமானார். ஆனால் அவரது பாரம்பரியம் நம்முடன் தொடர்ந்து வாழ்கிறது. அவரது வார்த்தைகள் நம்மை ஊக்கப்படுத்துகின்றன, அவரது செயல்கள் நமக்கு உத்வேகம் அளிக்கின்றன, அவரது வாழ்க்கை நாம் அனைவரும் சேவை மற்றும் காருண்யத்தின் உயர்ந்த அழைப்பைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்பதை நமக்கு நினைவூட்டுகிறது.
என்றும் அழியாத தாய்த் தெரேசாவின் வாழ்க்கை மற்றும் மரணம் நமக்கு பல பாடங்களைக் கற்பிக்கிறது. அது நமக்கு அன்பு மற்றும் இரக்கத்தின் சக்தியைக் காட்டுகிறது. இது நமக்கு நம்மை விட குறைவாக உள்ளவர்களின் மதிப்பை நினைவூட்டுகிறது. அது நாம் அனைவரும் ஒரு வித்தியாசத்தை ஏற்படுத்தும் சக்தியைக் கொண்டிருக்கிறோம் என்று நமக்குக் கற்பிக்கிறது.
தாய்த் தெரேசாவின் வாழ்வில் இருந்து நாம் கற்றுக்கொள்வோம், அவரைப் போலவே, நம் சொந்த சிறிய வழிகளில் உலகத்தை ஒரு சிறந்த இடமாக மாற்ற பாடுபடுவோம். ஏனென்றால் அன்பென்ற அழைப்பு நமக்கனைவருக்கும் உள்ளது, மற்றும் நாம் அதைப் பின்பற்றும்போது, உலகம் ஒரு பலமான மற்றும் இரக்கமுள்ள இடமாக மாறும்.