மூன்றாண்டுகளுக்கு முன் நான் ஒரு வசந்த காலத்தில் தனியாக பயணித்தேன். நான் காஷ்மீருக்கு சென்றிருந்தேன். அமைதியையும், அமைதியையும் தேடிக்கொண்டிருந்தேன். அங்கு மலர்ந்திருந்த பூக்கள் என் கண்களுக்கு விருந்தளித்தன.
ஒரு நாள் நான் டால் ஏரியில் படகில் தனியாகச் சென்றுகொண்டிருந்தேன். சூரியன் மறையும் நேரம் அது. நான் ஏரிக்கு நடுவே இருந்தேன். அப்போதுதான் அந்தப் பாடல் எனக்குக் கேட்டது. அது அருமையான குரலில் பாடப்பட்ட பாடல், என் இதயத்தைத் தொட்டது.
நான் பாடல் ஒலித்த திசை நோக்கிப்பார்த்தேன். ஒரு சிறிய படகில் ஒரு இளம் பெண் பாடிக் கொண்டிருந்தாள். அவளது குரல் மிகவும் இனிமையாக இருந்தது. அவள் பாடியது ஒரு பழைய பாடலாக இருந்தது, ஆனால் அது மிகவும் அழகாக இருந்தது.
நான் அவளை தண்ணீரில் மெதுவாக பின் தொடர்ந்தேன். அவள் பாடுவதைத் தொடர்ந்து கேட்டுக் கொண்டே இருந்தேன். நான் அவளிடம் எதையும் பேசவில்லை. ஆனால், அவள் பாடல்கள் என்னை அவளிடம் நெருங்கச் செய்தன.
அவள் பாடிய கடைசிப் பாடல் பீர் ஆயி ஹசீன் தில்ருபா (அழகான இருதயமுள்ள கள்) என்பதாகும். இப்பாடல் என் இதயத்தைத் தொட்டது. ஏனென்றால், இந்தப் பாடலைத்தான் நான் மூன்று ஆண்டுகளுக்கு முன்பு என் காதலியுடன் சேர்ந்து கேட்டேன்.
அவள் பாடலை முடித்ததும், அவளுடைய படகு கரை நோக்கிச் சென்றது. நான் அவளை அதே இடத்திலேயே தனியாக விட்டுவிட்டு, என் படகில் திரும்பி வந்தேன்.
என் வாழ்நாளில் நான் அந்தப் பெண்ணை மீண்டும் பார்க்கவில்லை. ஆனால், அவள் பாடிய பாடல்கள் என்றென்றும் என் நினைவில் இருக்கும். அவை எனக்கு என் காதலியையும், எங்கள் அன்பையும் நினைவுபடுத்துகின்றன.
இன்று, மூன்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு, நான் மீண்டும் காஷ்மீருக்குத் திரும்பியுள்ளேன். நான் டால் ஏரிக்கு வந்தேன். இப்போது வசந்த காலம் இல்லை. ஆனால், இந்த ஏரி இன்னும் அழகாக இருக்கிறது.
நான் ஏரியில் படகில் ஏறி, நடுவே சென்றேன். நான் அந்த இடத்தைப் பார்த்தேன். எங்கே அந்தப் பெண் பாடிக் கொண்டிருந்தாள், எங்கே அவள் இசையால் என் இதயத்தைத் தொட்டாள். அந்த இடம் இன்னும் அழகாக இருந்தது.
நான் என் கண்களை மூடிக்கொண்டு, அவளுடைய குரலை என் மனதில் கேட்டேன். அவள் பாடிய பாடல்கள் எனக்கு இனிமையாக இருந்தன. அவை என்னை என் காதலியிடம் அழைத்துச் சென்றன. அவள் என்னிடம் இல்லை. ஆனால், அவள் பாடல்கள் என்னோடு இருக்கின்றன. அவை என் இதயத்திற்கு இன்னும் உயிரூட்டுவதாக இருக்கின்றன.
பீர் ஆயி ஹசீன் தில்ருபா!