ரீத்திகா ரீத்திகா

பேருந்து நிலையத்தில் நான் நின்று கொண்டிருந்தேன். என் பஸ் வரப் போகிறது என நினைத்தேன். நேரம் மிகவும் தாமதமாகிவிட்டது. நான் ஏற்கனவே 30 நிமிடங்களாகக் காத்திருந்து கொண்டிருந்தேன்.
என் பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்த ஒரு பெண்மணி தன் கையிலிருந்த பெரிய பையைக் கீழே வைத்தார். அவர் தன் பையிலிருந்து தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்தார். அவர் தண்ணீர் குடித்துவிட்டு, பாட்டிலைத் தூக்கி எறிந்தார்.
நான் அவரைத் தடுக்க முயன்றேன், ஆனால் நான் தாமதமாகிவிட்டேன். அந்த பிளாஸ்டிக் பாட்டில் சாலையில் விழுந்தது. நான் அதை எடுத்து குப்பைத் தொட்டியில் வீச முடிவு செய்தேன்.
நான் குப்பைத் தொட்டியை நோக்கி நடந்தபோது, அந்தப் பெண் என்னைத் துரத்தி வந்தார்.
"என்ன செய்கிறாய்?" என்று அவள் கேட்டார்.
"நான் இந்த பிளாஸ்டிக் பாட்டிலை குப்பைத் தொட்டியில் போடப் போகிறேன்," என்று சொன்னேன்.
"வேண்டாம், அதைப் போட வேண்டாம்," என்று சொன்னார்.
"ஏன்?" என்று கேட்டேன்.
"ஏனென்றால் அது எனக்குத் தேவை," என்று அவள் சொன்னார்.
"உங்களுக்கு பிளாஸ்டிக் பாட்டில் ஏன் தேவை?" என்று கேட்டேன்.
"நான் அதில் தண்ணீர் எடுத்துக்கொண்டு வருவேன்," என்று அவள் சொன்னார்.
"நீங்கள் தண்ணீர் எடுத்து வர ஒரு பிளாஸ்டிக் பாட்டிலைப் பயன்படுத்த வேண்டாம்," என்று நான் சொன்னேன். "நீங்கள் ஒரு மறுபயன்பாட்டு பாட்டிலைப் பயன்படுத்தலாம்."
"என்னிடம் மறுபயன்பாட்டு பாட்டில் இல்லை," என்று அவள் சொன்னார்.
"நான் உங்களுக்கு ஒன்று தருகிறேன்," என்று சொன்னேன்.
என் பையில் இருந்து ஒரு மறுபயன்பாட்டு பாட்டிலை எடுத்து அவளிடம் கொடுத்தேன்.
"நன்றி," என்று அவள் சொன்னார்.
"சரி," என்று நான் சொன்னேன். "இப்போது நான் இந்த பிளாஸ்டிக் பாட்டிலை குப்பைத் தொட்டியில் போடலாம்."
அவள் தலையாட்டினாள்.
நான் குப்பைத் தொட்டியை நோக்கி நடந்தேன். பிளாஸ்டிக் பாட்டிலை குப்பைத் தொட்டியில் போட்டேன். நான் திரும்பிப் பார்த்தேன். அந்தப் பெண் எனக்குச் சிரித்துக்கொண்டு இருந்தார்.
"நன்றி," என்று அவள் சொன்னார்.
"சரி," என்று நான் சொன்னேன்.
நான் பேருந்து நிலையத்திற்குத் திரும்பினேன். என் பஸ் வந்தது. நான் பஸ்சில் ஏறினேன்.
நான் சாளரத்தின் வழியாக வெளியே பார்த்தேன். அந்தப் பெண் இன்னும் குப்பைத் தொட்டியின் அருகே நின்று கொண்டிருந்தார். அவள் கையில் மறுபயன்பாட்டு பாட்டில் இருந்தது.
நான் அவளுக்குச் சிரித்துக்கொண்டே கையசைத்தேன். அவள் எனக்குத் திரும்பச் சிரித்துக்கொண்டே கையசைத்தாள்.
நான் ஜன்னலிலிருந்து விலகி என் இருக்கையில் உட்கார்ந்தேன். நான் மகிழ்ச்சியாக உணர்ந்தேன். நான் ஒரு சிறிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியிருந்தேன். நான் உலகத்தை சற்று சிறந்த இடமாக மாற்றியிருந்தேன்.
நான் இந்தப் பெண்ணை மீண்டும் சந்திக்கப் போவதில்லை. ஆனால் நான் அவளுடைய கண்களை மறக்க மாட்டேன். நான் அவளுடைய சிரிப்பை மறக்க மாட்டேன்.
அவள் எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்த பாடத்தை நான் மறக்க மாட்டேன். நாம் அனைவரும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தலாம். நாம் அனைவரும் உலகத்தை சற்று சிறந்த இடமாக மாற்றலாம்.
இது ஒரு சிறிய செயல் மட்டுமே. ஆனால் இது ஒரு பெரிய வித்தியாசத்தை ஏற்படுத்தலாம்.