ஹிரோஷிமா தினமும் அதன் தொடர்ச்சியான தாக்கங்களும்

என் இதயம் கனக்கிறது, நான் ஹிரோஷிமா தினத்தை நினைவுகூரும்போது, அன்று நடந்த பேரழிவைப் பற்றி எழுதும் போது. 77 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர், 1945 ஆகஸ்ட் 6 ஆம் தேதி, அமெரிக்கா ஜப்பானின் ஹிரோஷிமா நகரில் அணுகுண்டு வீசியது. அது ஒரு அழிவுகரமான காட்சி, இது ஆயிரக்கணக்கான உயிர்களைக் கொன்றதோடு மட்டுமல்லாமல், அடுத்த தலைமுறைகளையும் பாதித்தது.
நான் ஹிரோஷிமாவை பலமுறை பார்வையிட்டுள்ளேன், அங்குள்ள அருங்காட்சியகத்தைச் சுற்றித் திரிந்த போதெல்லாம், அந்த நாள் எங்களுக்கு வழங்கிய அழிவின் உண்மையான அளவை உணர்கிறேன். கருகிய கட்டிடங்கள், உருகிய உலோகச்சட்டங்கள் மற்றும் விகாரமான சிலைகள், அந்த பயங்கரமான நிகழ்வின் வடுக்களைத் தெளிவாகக் காட்டுகின்றன.
ஹிரோஷிமா நகரம் பல வழிகளில் தாக்குதலின் பாதிப்புகளிலிருந்து மீண்டுள்ளது, ஆனால் அந்த நாளின் அதிர்ச்சி இன்னும் காற்றில் தொங்கிக்கொண்டிருக்கிறது. அதைப் பற்றி யோசிக்காமல் அந்த நகரத்தின் ஹம்மிங் தெருக்களில் நடக்க முடியாது.
ஹிரோஷிமா தினம் அமைதிக்கான அழைப்பை விடுக்கும் நாளாகும். இது அணு ஆயுதங்களை நீக்குவதற்கான அழைப்பாகும். இது ஒவ்வொரு உயிருக்கும் மதிப்புள்ளது என்பதை நினைவூட்டுவதற்கான நாளாகும்.
சமீபத்திய ஆண்டுகளில், உலகின் அரசியல் நிலவரம் மீண்டும் பதற்றமடைந்து வருகிறது. அணு ஆயுதங்களின் அபாயம் மீண்டும் தலையெடுக்கிறது. ஹிரோஷிமா தினம் இந்த ஆபத்தை நமக்கு நினைவூட்டுவதோடு, அமைதிக்காகவும், சர்வதேச ஒத்துழைப்புக்காகவும் பாடுபட வேண்டியதன் அவசியத்தையும் வலியுறுத்துகிறது.
ஹிரோஷிமா இன்று ஒரு புத்துயிர் பெற்ற நகரமாக இருக்கலாம், ஆனால் அதன் கடந்த காலம் ஒரு நிலையான நினைவூட்டலாக இருக்கிறது. இது அணு ஆயுதங்களின் பயங்கரமான சக்தியின் நினைவூட்டலாகும். இது அமைதியின் முக்கியத்துவத்தின் நினைவூட்டலாகும்.