అంధగణం

కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం, నా అమ్మమ్మ మరణించినప్పుడు నేను చిన్నవాడిని. నా అమ్మ మాకు ఆమె ఎంతో దగ్గర అని చెప్పేది. కానీ, మరణం తర్వాత మా ఇంట్లో మరణం మరియు దాని తర్వాత ఏమి జరుగుతుందో అనే విషయంలో ఎవరూ మాట్లాడలేదు. అందువల్ల, నా అమ్మమ్మ మరణించినప్పుడు, నాకు ఏమి జరిగిందో అర్థం కాలేదు.

నేను ఇప్పుడు పెద్దవాడిని మరియు మరణం గురించి చాలా నేర్చుకున్నాను. కానీ, నా అమ్మమ్మ మరణం గురించి నేను ఎప్పుడూ మాట్లాడలేకపోయాను. ఇది చాలా బాధాకరమైన మరియు క్లిష్టమైన విషయం. కానీ, నేను దాని గురించి మాట్లాడాలనుకుంటున్నాను, ఎందుకంటే ఇది నాకే కాకుండా ఇతరులకు కూడా సహాయపడవచ్చని నాకు తెలుసు.

నేను నా అమ్మమ్మ మరణించినప్పుడు నాకు నాలుగేళ్లు. ఆమె క్యాన్సర్‌తో మరణించింది మరియు అది చాలా కాలం నుండి ఆమె ఆరోగ్యం బాగుండటం లేదు. ఆమె మరణించబోతుందని మేము అందరం తెలుసు కానీ, మేము దాని గురించి మాట్లాడలేదు. ఇది చాలా కష్టంగా ఉంది మరియు మా అందరికీ భయంగా ఉంది.

నా అమ్మమ్మ మరణించిన రోజు, మేము ఆమెకు చుట్టుపక్కల కూర్చున్నాము. ఆమె శ్వాస తీసుకోవడం కష్టతరంగా ఉంటోంది మరియు ఆమె మాతో మాట్లాడటం మానేసింది. మేము ఆమెను చూస్తూ కూర్చున్నాము, మేము ఏమి చేయాలో తెలియదు. చివరికి, ఆమె శ్వాస ఆగింది మరియు ఆమె మరణించింది.

నేను దిగ్భ్రాంతికి గురయ్యాను మరియు భయంతో ఉండిపోయాను. నా అమ్మమ్మ వెళ్లిపోయిందని నాకు నమ్మలేకపోయాను. ఆమె ఎప్పటికీ నాకు తిరిగి రాదని నాకు తెలుసు మరియు నేను చాలా బాధపడ్డాను.

నా అమ్మమ్మ మరణించాక, నా కుటుంబం చాలా బాధపడింది. మేము అందరం ఆమెను చాలా మిస్ అయ్యాము మరియు ఆమె లేకుండా జీవితాన్ని ఊహించడం మాకు కష్టంగా ఉంది. కానీ, మేము కలిసి ఉండాల్సిన అవసరం ఉందని మేము తెలుసు, మరియు మేము క్రమంగా బాధ నుంచి బయటపడ్డాము.

నా అమ్మమ్మ మరణం నాకు నేర్పించిన అతి ముఖ్యమైన పాఠాలు ఏమిటంటే మనం ప్రేమించే వారిని మరణం మన నుండి తీసుకువెళ్లవచ్చే అవకాశాన్ని అంగీకరించడం మరియు వారు వెళ్లిపోయిన తర్వాత కూడా మనం మరణించలేమని తెలుసుకోవడం. మనం ప్రేమించే వారిని ఎల్లప్పుడూ మన గుండెల్లో ఉంచుకోవాలి, మరియు మనం అదే విధంగా జీవించాలి