అబ్బూరి వరదాచార్యుల నవలలు - Eenadu

అబ్బూరి రచించిన నవలల్లో కొన్ని వెలుగులోకి రానే లేదు. ఈ వెలుగులోకి రాకుండానే అవి కాలగర్భంలో కలిసిపోయాయి. డెక్కన్ కాలేజిలో నాతోపాటు చదువుకుంటున్న అబ్బూరి వారిని నేను బాగానే గుర్తుంచున్నాను. నిజానికి మా మధ్య ఎటువంటి పరిచయం కూడా లేదు. అయినప్పటికీ ఒకే విద్యాలయంలో చదువుతున్నాం మరి అన్న దృష్ట్యా మనసులో నాకు అబ్బూరి అంటే ఒకరకమైన అభిమానం. మేము చదువుకున్నది 1916-20 మధ్య. ఆ కాలంలో ప్రతి విద్యార్థీ చేయవలసిన పని కాపీలు రాయడమే. మా కాలేజీలో కాపీలు రాసేందుకు ఎంతో మంది ఉండేవారు. వారికి కాపీలు రాయించడం ద్వారా మేము కొంత ఆర్ధిక సాయం పొందేవాళ్ళం. ఆ విధంగా వారికి, మా అవసరాలకు దోహదపడే వారం అన్న భావన పెరుగుతుండేది. నాతోపాటు నా స్నేహితులు సావలి రాం, రామశాస్త్రి మా సహాయం కోసం ఒక అబ్బాయిని సమకూర్చుకున్నాం. అతని పేరు వీరన్న. ఈ వీరన్న కూడా అబ్బూరి వారి మీద అభిమానం పెంచుకోగా నాకెంతో ఆశ్చర్యం కలిగింది. కాని ఇది అంత ఆశ్చర్యం కలిగించే విషయం కాదు.
అబ్బూరి రచనలలోని భావజాలం వీరన్నకు ఎంతో సన్నిహితం. నేను కూడా వారి రచనలను ఆసక్తితో చదివాను కాని నాలో ఆయన భావజాలం ఇమిడిన కళ్యాణం లేదు. అయినా అబ్బూరి కళాశిక్షణ లేకపోయినా వారి సహజమైన రచనా శైలి వల్ల ఆయన రచనల్లో చూపించిన జీవిత చిత్రణ నన్ను కూడా ఆకట్టుకుంది. కాని అది నాకు సన్నిహితం కాలేకపోయింది. మరొక విశేషం కూడా మనం ఇక్కడ గమనించవలసి ఉన్నది. అబ్బూరి వారు తమ రచనలను ఏ విధమైన పత్రికలలోనైనా ప్రచురించడానికి అంగీకరించేవారు కాదు. ఆయన అస్పృశ్యత ఉద్యమానికి కొంత కాలం తన జీవితాన్ని అంకితం చేయడం జరిగింది. ఆ కాలంలో శూధ్ర బ్రాహ్మణులు ప్రచురించే ఆంద్రసచిత్రపత్రికకు అబ్బూరి వారు బహుశా కొన్ని కథలు, వ్యాసాలు ఇచ్చినట్లు నాకు జ్ఞాపకం. అప్పట్లో పత్రిక అంటే నవ్యసాహిత్యం, బ్రాహ్మణ సాహిత్యం, కనుక ఆ సాహిత్యం వెలుగులోకి కూడా రాకుండానే ఉండిపోయింది.
కొద్ది కాలం క్రితం సాహితీమిత్రులు అబ్బూరి వారి భార్య అన్నపూర్ణమ్మను కలిసి వారి బాల్యంనుంచి జీవిత పర్యంతం తాము సేకరించి పెట్టుకున్న అబ్బూరి వారి రచనలను అడిగి వాటిని ఒక గ్రంథంగా ప్రచురించడానికి నిశ్చయించారు. ఆ విషయం తెలుసుకున్న నాకు ఎంతో సంతోషం కలిగింది. నేను అబ్బూరి వారిని గుర్తుచేసుకుంటూ ఒక చిన్నపాటి వ్యాఖ్యానం కూడా వ్రాయడానికి అవకాశం కలిగింది. మానవజాతి యొక్క అసహజమైన నాగరికతను వ్యతిరేకించిన మనిషి అబ్బూరి. ఆయన రచనలు ఎంతో వెలుగులోకి వచ్చి ఎందరికో ఆదర్శంగా నిలవాలని కోరుకుంటున్నాను.
*
అబ్బూరి వరదాచార్యులు అంటే విశాఖ ఉక్కు పరిశ్రమలో పనిచేసిన ఒక పెద్ద మనిషిగా నాకు తెలుసు. నేను పాఠశాలలో చదువుకున్నప్పుడే అబ్బూరి వారు విశాఖ ఉక్కుకు డైరక్టరుగా ఉండేవారు. ఆరోజుల్లో విశాఖ ఉక్కు పరిశ్రమ కార్మిక సంఘము అంటే కమ్యూనిస్టుల పార్టీ అని చెప్పవచ్చు. ఎన్నికలు జరిగితే కమ్యూనిస్టులే అధికారంలోకి వస్తారు. ఆరోజుల్లో కార్మికుల మధ్య కమ్యూనిస్ట్ నాయకులు బాగా ప్రసిద్ధులయ్యారు. వారి నాయకత్వంలోనే కార్మికులు పనిచేసేవారు. పని గంటలు తగ్గించడం, వేతనాలు పెంచడం మరియు ఇతర సౌకర్యాలు, బోనస్‌లు తదితరాల కోసం కార్మిక సంఘ నాయకులు కృషి చేస్తూ ఉండేవారు. ఆరోజుల్లో నాకు కమ్యూనిస్ట్ నాయకులతో బాగా సన్నిహితం.
అందులో ముఖ్యమైన నాయకుడు సి.హెచ్.నాయుడు. అనేకమార్లు సి.హెచ్.నాయుడు ఇంటికి వెళ్ళి ఆయనతో మాట్లాడిమారాట్లాడేవాళ్ళం. ఆ కాలంలోనే అబ్బూరి వారిని కలుసుకోవడం జరిగింది. ఆరోజుల్లో అబ్బూరి ఆయన భార్య అన్నపూర్ణమ్మతో కలిసి విశాఖలో ఉండేవారు. వారి ఇంటికి కొన్నిసార్లు వెళ్ళాం. సిహెచ్ నాయుడుతో పాటు అబ్బూరి వారి ఇంటికి వెళ్ళి మాట్లాడే వాళ్ళం.
వారి మధ్య చాలా స్నేహం ఉండేది. అబ్బూరి వారు చాలా క్రియాశీలక కమ్యూనిస్టు అయినా వారి ప్రవర్తనలో మార్పు లేదు. అందరితో కలివిడతలతో మెలిగేవారు. మేము వారి ఇంటికి వెళ్ళినప్పుడు ఎంతో ఆప్యాయతతో మమ్మల్ని ఆహ్వానించేవారు. తామే స్వయంగా మాకు అల్లం టీ మరిగించి యిచ్చేవారు. చాలాసేపు మాతో గడిపేవారు. అబ్బూరి వారు రాసిన తాజా నవల గురించి వారితో చర్చించేవాళ్ళం.
వారి జీవితంలో ఒక విచిత్రమైన సంఘటన జరిగింది. అబ్బూరి వారు ఒక నవల వ్రాయడం ప్రారంభించారు. అది వ్రాసి ప్రచురించిన