ครูนั่งเก้าอี้ผอ

ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง มีครูหนุ่มไฟแรงชื่อครูเอก ครูเอกเป็นครูที่ขยันขันแข็ง ใจเย็น และเอาใจใส่ศิษย์เป็นอย่างดี แต่ในบางครั้ง ครูเอกก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับการสอนหนังสือแบบเดิมๆ ครูเอกจึงมองหาหนทางที่จะทำให้การสอนของตนน่าสนใจยิ่งขึ้น

วันหนึ่ง ครูเอกกำลังเดินผ่านห้องผู้อำนวยการ ครูเอกแอบมองเข้าไปในห้องและเห็นเก้าอี้ตัวใหญ่สีดำตั้งอยู่กลางห้อง ครูเอกรู้สึกสนใจเก้าอี้ตัวนั้นเป็นอย่างมาก ครูเอกจึงตัดสินใจเข้าไปนั่งบนเก้าอี้

ทันใดนั้น ครูเอกก็รู้สึกถึงพลังอำนาจบางอย่างแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ครูเอกรู้สึกมั่นใจในตัวเองมากขึ้น และคิดว่าตนสามารถทำอะไรก็ได้ ครูเอกเริ่มพูดจาเสียงดังและสั่งให้นักเรียนทำตามคำสั่งของตน

นักเรียนต่างตกใจกับพฤติกรรมของครูเอก นักเรียนบางคนกลัวจนร้องไห้ แต่ครูเอกก็ไม่สนใจ ครูเอกนั่งอยู่บนเก้าอี้และสั่งให้นักเรียนทำตามคำสั่งของตนต่อไป

ในที่สุด ครูเอกก็สั่งให้นักเรียนทั้งหมดออกไปจากห้องเรียน นักเรียนต่างวิ่งออกไปจากห้องเรียนด้วยความกลัว ครูเอกนั่งอยู่บนเก้าอี้คนเดียวในห้องเรียนที่ว่างเปล่า ครูเอกรู้สึกถึงความสุขและความพึงพอใจอย่างบอกไม่ถูก

ครูเอกนั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้อำนวยการเป็นเวลานานหลายชั่วโมง ครูเอกรู้สึกถึงพลังอำนาจที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ครูเอกเริ่มคิดว่าตนเองเหมาะสมที่จะเป็นผู้อำนวยการโรงเรียน

ในที่สุด ครูเอกก็ตัดสินใจลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินไปหามาผู้อำนวยการ ครูเอกบอกกับผู้อำนวยการว่าตนเองต้องการเป็นผู้อำนวยการโรงเรียน ผู้อำนวยการตกใจกับคำพูดของครูเอก แต่ครูเอกก็ไม่ยอมแพ้ ครูเอกบอกกับผู้อำนวยการว่าตนเองมีความสามารถและประสบการณ์ที่เหมาะสมที่จะเป็นผู้อำนวยการโรงเรียน

ผู้อำนวยการลังเลอยู่เป็นเวลานาน แต่ในที่สุดก็ยอมตกลง ครูเอกได้เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนสมใจ ครูเอกได้นั่งเก้าอี้ผู้อำนวยการและรู้สึกถึงความสุขและความพึงพอใจอย่างบอกไม่ถูก