ในวงการการศึกษาไทย ชื่อของ "ครูไพบูลย์" เป็นที่รู้จักกันดีในฐานะผู้บุกเบิกและอุทิศตนเพื่อการพัฒนาการศึกษาในชนบทมายาวนานกว่า 6 ทศวรรษ ด้วยจิตวิญญาณแห่งการให้และความรักในวิชาชีพครู
ครูไพบูลย์ เติบโตในชนบทที่ห่างไกลจากความเจริญ เมื่อครั้งยังเป็นนักเรียน เขาต้องเดินเท้าเป็นระยะทางหลายกิโลเมตรเพื่อไปโรงเรียน ทุกวันหลังเลิกเรียนครูไพบูลย์จะช่วยพ่อแม่ทำงานในไร่ข้าวโพด โดยมีเพื่อนร่วมงานเป็นเด็กๆ ในหมู่บ้านเดียวกัน
ความยากลำบากที่ต้องเผชิญไม่เคยทำให้ครูไพบูลย์ท้อถอย แต่กลับหล่อหลอมให้เขามีความมุ่งมั่นที่จะกลับมาพัฒนาบ้านเกิดของตัวเอง ครูไพบูลย์เรียนจบครูและกลับมาสอนที่โรงเรียนในหมู่บ้านของเขา ครูไพบูลย์ไม่เพียงแต่สอนวิชาการเท่านั้น แต่ยังสอนให้เด็กๆ รู้จักคิด รู้จักวิเคราะห์ปัญหา และที่สำคัญคือปลูกฝังความรักชาติและความสามัคคี
นอกจากการสอน ครูไพบูลย์ยังให้ความสำคัญกับการพัฒนาชุมชน เขาจัดตั้งชมรมต่างๆ เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้และการมีส่วนร่วมของชาวบ้าน ครูไพบูลย์เชื่อว่าการศึกษาไม่ควรจำกัดอยู่แค่ในห้องเรียน แต่ควรขยายไปสู่ชุมชนด้วย
ความทุ่มเทของครูไพบูลย์ได้รับการยอมรับจากสังคม ครูไพบูลย์ได้รับรางวัลมากมายทั้งในระดับประเทศและระดับนานาชาติ รวมถึงรางวัลแมกไซไซในปี 2544 ซึ่งเป็นรางวัลที่มอบให้กับบุคคลหรือองค์กรที่มีผลงานโดดเด่นในด้านการพัฒนาชุมชน
แม้ว่าจะได้รับรางวัลมากมาย แต่ครูไพบูลย์ยังคงใช้ชีวิตอย่างสมถะ เรียบง่าย ครูไพบูลย์เชื่อว่าสิ่งสำคัญที่สุดคือการได้เห็นลูกศิษย์ประสบความสำเร็จและมีชีวิตที่ดี ครูไพบูลย์เป็นตัวอย่างของครูผู้มีจิตใจแห่งความเป็นครูอย่างแท้จริง
ในโอกาสวันครูแห่งชาติ ขอเชิดชูและยกย่องครูไพบูลย์ ผู้เป็นแรงบันดาลใจให้กับครูและผู้ที่ทำงานเพื่อการศึกษาของชาติ