นิพิฐพนธ์เล่าว่าครั้งหนึ่งเขาเดินทางไปยังเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง เขาได้พบกับชายชราท่านหนึ่งที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ชายชราคนนั้นมีร่างกายอ่อนแอแต่ใบหน้ายังคงเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อนิพิฐพนธ์ถามถึงความสุขของเขา ชายชรากล่าวว่า "ความสุขของฉันมาจากการทำทุกวันให้ดีที่สุด ฉันอาจไม่มีสมบัติมากมาย แต่ฉันมีครอบครัวที่รักฉันและเพื่อนที่ดี บางครั้งชีวิตก็ยากลำบาก แต่ฉันเรียนรู้ที่จะมองด้านดีของทุกสิ่ง"
เรื่องราวของชายชรานำความคิดใหม่มาสู่ชีวิตนิพิฐพนธ์ เขาตระหนักว่าความสุขไม่ได้มาจากการมีเงินทองมากมายหรือประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ แต่มันมาจากการใช้ชีวิตอย่างมีเป้าหมายและทำให้ดีที่สุดในทุกๆ วัน
ตั้งแต่นั้นมา นิพิฐพนธ์จึงใช้ชีวิตโดยยึดถือหลักการนี้ เขาทำงานอย่างขยันขันแข็ง มีน้ำใจต่อผู้อื่น และหาเวลาให้กับสิ่งที่เขารัก เขาล้อมรอบตัวเองด้วยคนที่ทำให้เขามีความสุขและเป็นคนที่สร้างความสุขให้กับผู้อื่นเช่นกัน
ชีวิตของนิพิฐพนธ์เป็นบทเรียนที่มีค่าสำหรับเราทุกคน เขาแสดงให้เห็นว่าแม้ในโลกที่วุ่นวาย ความสุขและความสมบูรณ์สามารถพบได้จากสิ่งที่ง่ายๆ และจากการใช้ชีวิตอย่างมีเป้าหมายและทำให้ดีที่สุด แล้วคุณล่ะ? คุณจะใช้บทเรียนนี้ไปใช้ในชีวิตของคุณอย่างไร?
ขอให้คุณพบกับความสุขและความสมบูรณ์ในเส้นทางของคุณ