บรรยิน จากบ่วงกรรมสู่ทางสว่าง

ผู้ใดที่ไม่เคยผิดพลาด ย่อมไม่มีคุณธรรมอันใดเลย กำพืดผิดไม่ใช่บาป แต่การกระทำที่ผิดต่างหากที่ต้องชดใช้

ทุกชีวิตล้วนมีกรรมเป็นของตนทั้งสิ้น ฉันเองก็เช่นกัน การกระทำในอดีตที่พลาดพลั้งได้ผลักให้ฉันต้องร่อนเร่เร่ร่อน ไร้ที่พึ่งพิง และมีชะตากรรมอันน่าหดหู่

ในวัยเด็ก ฉันตกเป็นทาสของสิ่งเสพติด และใช้เวลาหลายปีหลงอยู่ในวังวนนั้น ฉันกระทำความผิดร้ายแรงทั้งต่อตนเองและผู้อื่น ฉันสูญเสียทุกสิ่ง ทุกคนที่รัก ตลอดจนความเคารพในตนเอง

• ฉันถูกจับและติดคุกเป็นเวลายาวนาน
• ฉันสูญเสียลูกๆ ไป
• ฉันไร้บ้านและไร้เงิน

ฉันเคยสิ้นหวัง คิดอยากจะจบชีวิต แต่มีเสียงเล็กๆ จากก้นบึ้งของหัวใจกระซิบว่า "ยังมีหนทาง" ฉันจึงเริ่มจากการหาที่อยู่ที่ปลอดภัยและมีสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม

ฉันสมัครเข้ารับการบำบัด และเริ่มเผชิญหน้ากับปีศาจในอดีตของฉัน ฉันค่อยๆ เรียนรู้ที่จะให้อภัยตัวเอง และยอมรับผลที่ตามมาจากการกระทำของฉัน

เส้นทางแห่งการฟื้นฟูไม่ง่าย ฉันต้องเผชิญกับการดูถูกเหยียดหยามจากอดีตเพื่อนๆ และสังคมที่ไม่ยอมรับ ฉันต้องทำงานที่ค่าแรงต่ำและอาศัยอยู่ในบ้านพักคนชรา

แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ไม่เคยยอมแพ้ ฉันมุ่งมั่นที่จะพิสูจน์ตัวเองและสร้างชีวิตใหม่ ฉันเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ ทำงานหนัก และช่วยเหลือผู้อื่นที่ต่อสู้กับการติดยา

ฉันรู้ดีว่าเส้นทางของฉันยังอีกยาวไกล ฉันอาจจะไม่มีโอกาสที่จะลบล้างอดีต แต่ฉันสามารถเปลี่ยนอนาคตของฉันได้ ฉันจะใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อชดใช้หนี้กรรมและเพื่อเป็นบทเรียนให้กับผู้อื่น

ฉันหวังว่าเรื่องราวของฉันจะช่วยจุดประกายความหวังในตัวผู้ที่กำลังต่อสู้กับความมืด ฉันอยากให้พวกเขารู้ว่ามีทางออกเสมอ แม้ว่าเส้นทางอาจจะยากลำบาก แต่ก็คุ้มค่าที่จะเดิน

เพราะบ่วงกรรมใดที่เราได้ก่อไว้ ย่อมมีทางสว่างให้เดิน