ผอ.ดวงเดือน สู้ไม่ถอย เมื่อความท้าทายบุกประตูมาเคาะ

ในบรรยากาศแห่งการประชุมที่จริงจัง ห้องประชุมเงียบสงบ สมาชิกนั่งกันเรียบร้อย นัยน์ตาของพวกเขามุ่งตรงไปยังเป้าหมายเดียวกัน นั่นก็คือ ผอ.ดวงเดือน

ผอ.ดวงเดือน ก้าวขึ้นมาบนแท่นพร้อมรอยยิ้มอันมั่นใจ ตั้งใจถ่ายทอดวิสัยทัศน์อันยิ่งใหญ่ให้กับทุกคนได้เห็น เธอเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและ充满ความกระตือรือร้น สร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้ฟัง

แต่ทว่า สายตาทุกคู่กลับเลื่อนผ่านเธอไปหยุดอยู่ที่ผนังด้านหลัง ซึ่งมีรอยร้าวขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ ผอ.ดวงเดือนหยุดพูด มองไปที่รอยร้าว รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอเริ่มหายไป

"คุณผอ.คะ นี่มันอะไรกันคะ?" เสียงของผู้เข้าร่วมประชุมท่านหนึ่งดังขึ้นมา

"เอ่อ...นี่มัน..." ผอ.ดวงเดือนพยายามหาคำพูดที่เหมาะสม "รอยร้าวนี้มันเพิ่งเกิดขึ้นน่ะค่ะ"

"มันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้เลยเหรอคะ?" อีกเสียงหนึ่งถามขึ้น "แล้วทำไมเพดานถึงได้สั่นเมื่อกี้ล่ะคะ"

ผอ.ดวงเดือนรู้สึกได้ถึงความตึงเครียดที่เพิ่มสูงขึ้น เธอพยายามรักษาความสงบและตอบคำถามอย่างชัดเจน

"มันเป็นเรื่องปกตินะคะ อาคารเก่าๆ อย่างนี้จะมีเสียงดังบ้าง แต่ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงค่ะ"

แต่ผู้เข้าร่วมประชุมไม่เชื่อ แววตาของพวกเขายังคงเต็มไปด้วยความกังวล ผอ.ดวงเดือนรู้สึกว่าเธอต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อพิสูจน์ว่าเธอยังสามารถควบคุมสถานการณ์ได้

"เราจะย้ายไปประชุมที่ห้องอื่นกันค่ะ" เธอกล่าว "ที่นั่นปลอดภัยกว่า"

เมื่อผู้เข้าร่วมประชุมออกจากห้องไป ผอ.ดวงเดือนเหลือเพียงลำพัง เธอเดินไปยืนหน้ารอยร้าว มองดูความเสียหายด้วยความรู้สึกเศร้าสร้อย

"รอยร้าวนี้มันเป็นเหมือนสัญลักษณ์ของโรงเรียนของเรา" เธอคิด "เก่าแก่ ทรุดโทรม แต่ยังคงยืนหยัดอยู่ได้"

ผอ.ดวงเดือนรู้ดีว่าเธอต้องซ่อมแซมรอยร้าวนี้ ไม่เพียงแต่รอยร้าวบนผนัง แต่ยังรวมถึงรอยร้าวที่เกิดขึ้นในหมู่ผู้เข้าร่วมประชุมอีกด้วย เธอต้องฟื้นฟูความเชื่อใจที่พวกเขาสูญเสียไป และแสดงให้พวกเขาเห็นว่าเธอมีความสามารถที่จะนำพาโรงเรียนไปต่อได้

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาผู้รับเหมา เธอจะซ่อมแซมรอยร้าวนี้ด้วยตัวของเธอเอง

ในขณะที่เธอวางสายโทรศัพท์ ผอ.ดวงเดือนเหลือบไปเห็นเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่หน้าประตู พวกเขามองดูเธอด้วยสายตาใสซื่อบริสุทธิ์

"ผอ.คะ" เด็กคนหนึ่งกล่าว "ครูบอกว่าโรงเรียนจะพังงั้นเหรอคะ"

ผอ.ดวงเดือนยิ้มและส่ายหัว "ไม่เลยค่ะ โรงเรียนเราจะไม่พัง โรงเรียนของเราแข็งแกร่งและจะอยู่ต่อไปได้"

เด็กๆ ยิ้มและวิ่งออกไป ผอ.ดวงเดือนรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา เธอรู้ว่าเธอจะต้องไม่ยอมแพ้ ความท้าทายอาจจะเข้ามาเคาะประตู แต่เธอพร้อมที่จะสู้กลับอย่างเต็มที่