ราชกิจจานุเบกษา

สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวของสิ่งพิมพ์ที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศไทยของเรา นั่นก็คือ "ราชกิจจานุเบกษา" นั่นเอง
หลายๆ คนอาจจะคุ้นเคยกับชื่อนี้มาบ้างแล้ว แต่รู้หรือไม่ครับว่า ราชกิจจานุเบกษามีประวัติความเป็นมายาวนานกว่าที่เราคิดเสียอีก เริ่มแรกเลยนั้น ราชกิจจานุเบกษาถือกำเนิดขึ้นเมื่อวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2435 ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 โดยมีชื่อเดิมว่า "ข่าวราชการแผ่นดิน" ต่อมาในปี พ.ศ. 2454 จึงได้มีการเปลี่ยนชื่อเป็น "ราชกิจจานุเบกษา" ซึ่งมีความหมายว่า "หนังสือราชการที่ประกาศให้ประชาชนทราบ"
หน้าที่หลักของราชกิจจานุเบกษาก็คือการเผยแพร่กฎหมาย ข้อบังคับ ประกาศ และเอกสารสำคัญต่างๆ ของทางราชการ เพื่อให้ประชาชนได้ทราบและรับรู้ โดยกฎหมายหรือข้อบังคับใดก็ตามจะถือว่ามีผลบังคับใช้เมื่อได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้ว ซึ่งในสมัยก่อนนั้น การประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นวิธีการเผยแพร่ที่สำคัญมาก เพราะเป็นวิธีที่เข้าถึงประชาชนได้ทั่วถึงที่สุดในขณะนั้น
นอกจากจะเป็นช่องทางในการเผยแพร่กฎหมายแล้ว ราชกิจจานุเบกษายังเป็นแหล่งความรู้และข้อมูลสำคัญอีกด้วย เพราะในแต่ละฉบับจะมีการลงข่าวสารบ้านเมือง เศรษฐกิจ สังคม รวมถึงบทความวิชาการต่างๆ ที่น่าสนใจมากมาย เรียกได้ว่าเป็นหนังสือที่รวบรวมทุกสิ่งทุกอย่างที่ประชาชนควรรู้ไว้ในเล่มเดียว
ปัจจุบัน ราชกิจจานุเบกษายังคงทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างดีเยี่ยม แม้ว่าปัจจุบันจะมีเทคโนโลยีใหม่ๆ มากมายเกิดขึ้น แต่ราชกิจจานุเบกษาก็ยังคงเป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญและน่าเชื่อถือที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศไทย
ผมอยากจะฝากให้ทุกคนลองหาเวลาว่างสักนิดเพื่อเปิดอ่านราชกิจจานุเบกษาดูบ้างนะครับ อาจจะไม่ต้องอ่านทุกฉบับก็ได้ แต่ก็อยากให้ได้ลองสัมผัสกับสิ่งพิมพ์เก่าแก่ที่เป็นมรดกทางปัญญาของชาติของเรา ผมเชื่อว่าคุณจะต้องได้ความรู้และมุมมองใหม่ๆ มากมายจากการอ่านราชกิจจานุเบกษาอย่างแน่นอน
สุดท้ายนี้ ผมขอขอบคุณราชกิจจานุเบกษาที่ทำหน้าที่สำคัญนี้มาอย่างยาวนาน และขอให้ราชกิจจานุเบกษายังคงเป็นแหล่งความรู้ที่สำคัญของคนไทยตลอดไปครับ