วิกฤตต้มยำกุ้ง คือ

วิกฤตต้มยำกุ้งคือภาวะเศรษฐกิจในประเทศไทยที่ล้มเหลวอย่างรุนแรงในปี 1997 วิกฤตินี้ส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อทั้งระบบเศรษฐกิจและสังคมของประเทศไทย

สาเหตุหลักของวิกฤตต้มยำกุ้งมีหลายประการ ประการแรก คือค่าเงินบาทที่แข็งเกินจริง ซึ่งทำให้สินค้าส่งออกของไทยมีราคาแพงขึ้นในตลาดโลก ประการที่สอง คือการเก็งกำไรภาคอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งทำให้ราคาที่ดินและทรัพย์สินอื่นๆ พุ่งสูงขึ้นอย่างไม่ยั่งยืน ประการที่สาม คือการขาดทุนของสถาบันการเงินหลายแห่ง เนื่องจากการปล่อยกู้ที่ผิดพลาดและการลงทุนที่ไม่ดี

วิกฤตต้มยำกุ้งส่งผลให้ค่าเงินบาทลดลงอย่างมาก และทำให้หลายบริษัทและสถาบันการเงินต้องล้มละลาย วิกฤตินี้ยังนำไปสู่การสูญเสียงานและความยากจนในหมู่คนไทยจำนวนมาก

รัฐบาลไทยได้ใช้มาตรการหลายอย่างเพื่อรับมือกับวิกฤตต้มยำกุ้ง เช่น การปรับโครงสร้างระบบการเงิน การลดค่าเงินบาท และการขอความช่วยเหลือจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) มาตรการเหล่านี้ช่วยให้เศรษฐกิจไทยฟื้นตัวในที่สุด แต่ก็ต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะกลับมาสู่สภาวะปกติ

วิกฤตต้มยำกุ้งเป็นเหตุการณ์สำคัญในประวัติศาสตร์เศรษฐกิจไทย วิกฤตินี้เป็นเครื่องเตือนใจถึงอันตรายของการเก็งกำไรและการกู้ยืมเกินตัว เหตุการณ์นี้ยังแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของระบบการเงินที่แข็งแกร่งและการบริหารเศรษฐกิจอย่างระมัดระวัง

บทเรียนจากวิกฤตต้มยำกุ้ง

ความสำคัญของการมีระบบการเงินที่แข็งแกร่ง

อันตรายของการเก็งกำไรเกินตัว

ความสำคัญของการบริหารเศรษฐกิจอย่างระมัดระวัง

ความจำเป็นในการมีตาข่ายความปลอดภัยทางสังคมสำหรับผู้ที่ได้รับผลกระทบจากวิกฤตเศรษฐกิจ