วันที่ 10 พฤษภาคม: วันสำคัญที่สุดวันหนึ่งของฉัน

10 พฤษภาคม 2565 เป็นวันที่พิเศษสำหรับฉันมาก เพราะเป็นวันที่ฉันได้ทำตามความฝันที่รอคอยมานาน นั่นก็คือการได้วิ่งมาราธอนครั้งแรกในชีวิต

ฉันเริ่มฝึกวิ่งเมื่อประมาณ 6 เดือนก่อน และในตอนแรก ฉันแทบจะวิ่งได้แค่ไม่กี่นาที แต่ด้วยความมุ่งมั่นและพยายาม ฉันก็ค่อยๆ พัฒนาขึ้นทีละนิดจนสามารถวิ่งได้นานถึง 10 กิโลเมตร

ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากในเช้าวันงาน ฉันนอนไม่หลับทั้งคืนและตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัว ฉันไปถึงจุดเริ่มต้นด้วยความมุ่งมั่นที่จะพิชิตเส้นชัย

ฉันวิ่งด้วยความเร็วดังใจฉันในช่วงแรกๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ฉันก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยมาก ขาของฉันเริ่มหนักขึ้นและลมหายใจของฉันก็เริ่มหอบ แต่ฉันก็กัดฟันสู้ต่อไป

ฉันวิ่งผ่านจุดน้ำหลายจุดและดื่มน้ำให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉันยังวิ่งผ่านกลุ่มคนมากมายที่กำลังให้กำลังใจนักวิ่งอยู่ข้างสนาม เสียงเชียร์ของพวกเขาช่วยให้ฉันฮึดสู้ต่อไป

ฉันวิ่งต่อไปอีกหลายกิโลเมตรจนกระทั่งเหลืออีกเพียงแค่ไม่กี่ร้อยเมตร ฉันเริ่มรู้สึกหมดแรง แต่ฉันก็บอกกับตัวเองว่า "ฉันมาไกลขนาดนี้แล้ว ฉันจะต้องทำมันให้สำเร็จ"

ฉันรู้สึกโล่งใจและภูมิใจมากที่สามารถทำสำเร็จได้ ฉันวิ่งมาราธอนครั้งแรกในชีวิตได้สำเร็จ ฉันพิชิตเป้าหมายของตัวเองแล้ว

จากประสบการณ์นี้ ฉันเรียนรู้ได้หลายอย่าง ฉันเรียนรู้ว่าไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ถ้าหากเราตั้งใจและพยายามอย่างเต็มที่ ฉันยังเรียนรู้ว่ามนุษย์ทุกคนมีความสามารถมากกว่าที่เราคิด

ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าฉันจะสามารถวิ่งมาราธอนได้สำเร็จ แต่ฉันก็ทำมันได้ และฉันก็เชื่อว่าทุกคนก็สามารถทำได้เช่นกัน

ดังนั้น หากคุณมีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่อยู่ อย่าท้อถอย จงลงมือทำและอย่าลืมเชื่อมั่นในตัวเอง คุณอาจจะประหลาดใจกับสิ่งที่คุณสามารถทำได้