วันเพ็ญจันทร์หอม

ในคืนวันเพ็ญจันทร์หอม อากาศทั่วทั้งเมืองหอมกรุ่นไปด้วยกลิ่นดอกจันทน์หอมที่บานพร้อมกันทั้งป่า กลิ่นหอมเย้ายวนใจชวนให้ผู้คนออกไปสัมผัสความงามของดอกไม้ในยามค่ำคืน

ฉันเคยได้ยินเรื่องเล่าขานของดอกจันทน์หอมมานานแล้ว ว่าเป็นดอกไม้ที่บานเพียงปีละครั้งในคืนวันเพ็ญจันทร์หอมเท่านั้น ฉันจึงตัดสินใจออกไปชมความงามของดอกไม้นี้ด้วยตาตัวเอง

เมื่อไปถึงป่า ฉันก็พบว่ามันถูกปกคลุมไปด้วยดอกจันทน์หอมสีขาวนวล ดอกไม้แต่ละดอกมีขนาดใหญ่และมีกลีบดอกที่เรียงตัวอย่างเป็นระเบียบสวยงาม กลิ่นหอมของดอกไม้โชยมาแตะจมูกฉันเมื่อฉันเดินเข้าไปในป่า ทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายและสงบสุขอย่างประหลาด

ฉันเดินไปตามเส้นทางเล็กๆ ที่ทอดยาวเข้าไปในป่า ชมความงามของดอกจันทน์หอมที่บานอยู่สองข้างทาง ฉันรู้สึกราวกับว่ากำลังเดินอยู่ในเทพนิยาย โลกภายนอกดูเหมือนจะหายไปหมด เหลือเพียงฉันและดอกไม้ที่แสนสวยงาม

ฉันเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงใจกลางป่า ณ ที่นั้น ฉันพบต้นจันทน์หอมต้นใหญ่ซึ่งเป็นต้นแม่ของดอกจันทน์หอมทั้งหมด ต้นไม้ต้นใหญ่นี้มีอายุหลายร้อยปี และแผ่กิ่งก้านสาขาออกไปกว้างใหญ่จนดูคล้ายกับเป็นร่มเงาให้แก่ดอกจันทน์หอมที่อยู่เบื้องล่าง

ฉันนั่งลงใต้ต้นจันทน์หอมต้นใหญ่นั้นและหลับตาลง ฉันสูดกลิ่นหอมของดอกไม้เข้าไปเต็มปอด รู้สึกได้ถึงความผ่อนคลายและสงบสุขลึกเข้าไปในหัวใจ

ฉันใช้เวลาหลายชั่วโมงในการนั่งใต้ต้นจันทน์หอมต้นใหญ่ เมื่อฉันลืมตาขึ้นอีกครั้ง ฟ้าก็เริ่มสว่างแล้ว ดอกจันทน์หอมกำลังเริ่มหุบกลีบลง ช่วงเวลาแห่งความงามได้ผ่านพ้นไปแล้ว

ฉันลุกขึ้นและเดินกลับไปตามเส้นทางเดิม ฉันหันหลังกลับไปมองต้นจันทน์หอมต้นใหญ่เป็นครั้งสุดท้าย ฉันจะไม่ลืมคืนวันเพ็ญจันทร์หอมนี้ไปได้ตลอดชีวิต

วันเพ็ญจันทร์หอมเป็นมากกว่าแค่คืนแห่งความงาม มันเป็นคืนแห่งความมหัศจรรย์และความสงบสุข เป็นคืนที่ฉันจะจดจำไปอีกนานแสนนาน