หมู พิมพ์ผกา

หมู พิมพ์ผกา หรือ หมู ธเนศวงศ์อัศวิน เป็นนักเขียนไทยที่มีชื่อเสียงโด่งดังในด้านนวนิยายและเรื่องสั้น เป็นนักเขียนรางวัลซีไรต์ 2 ครั้ง และได้รับการยกย่องจากนักวิจารณ์และผู้อ่านอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในนักเขียนหญิงที่ดีที่สุดในประเทศไทย

หมู พิมพ์ผกา เกิดเมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2503 ที่กรุงเทพฯ เธอจบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในสาขานิเทศศาสตร์ เธอเริ่มเขียนหนังสือตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย โดยตีพิมพ์เรื่องสั้นเรื่องแรกในนิตยสาร "สตรีสาร" เมื่อปี พ.ศ. 2523

ผลงานของหมู พิมพ์ผกา ครอบคลุมหลากหลายแนว ตั้งแต่นวนิยาย เรื่องสั้น บทความ และงานแปล เธอมีชื่อเสียงจากนวนิยายเรื่อง "ดอกส้มสีทอง" ซึ่งได้รับรางวัลซีไรต์ในปี พ.ศ. 2539 และได้รับการดัดแปลงเป็นละครโทรทัศน์มาแล้วหลายครั้ง นวนิยายเรื่องอื่นๆ ที่ได้รับความนิยมของเธอรวมถึง "เถ้ากระดูก", "แม่เบี้ย", "โสมส่องแสง", "ลอดลายมังกร" และ "หยกลายเมฆ"

หมู พิมพ์ผกา ได้รับการยกย่องในด้านการเขียนนวนิยายที่มีเนื้อหาเชิงสังคมและสะท้อนปัญหาต่างๆ ในสังคมไทย ผลงานของเธอมีความซับซ้อนทางจิตวิทยาและมักสำรวจประเด็นต่างๆ เช่น ความรัก ความลับ ความรุนแรง และการกดขี่ เธอยังมีจุดเด่นในด้านการใช้ภาษาที่งดงามและการสร้างตัวละครที่สมจริงและน่าจดจำ

นอกจากงานเขียนแล้ว หมู พิมพ์ผกายังมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางสังคมต่างๆ เธอเป็นนักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิสตรีและสิทธิของผู้ด้อยโอกาส เธอยังเป็นผู้ก่อตั้งมูลนิธิ "ดอกส้ม" ซึ่งทำงานเพื่อช่วยเหลือผู้ที่ถูกกระทำความรุนแรงในครอบครัว

ในปี พ.ศ. 2562 หมู พิมพ์ผกา ได้รับรางวัลซีไรต์อีกครั้งสำหรับนวนิยายเรื่อง "เวลาลับ" ซึ่งเป็นนวนิยายที่สะท้อนความขัดแย้งทางการเมืองและสังคมในประเทศไทยในช่วงเวลาปัจจุบัน

หมู พิมพ์ผกา ถือเป็นนักเขียนหญิงไทยที่มีอิทธิพลและเป็นที่รักมากที่สุดคนหนึ่ง ผลงานของเธอได้ช่วยสร้างแรงบันดาลใจและสร้างความเปลี่ยนแปลงในสังคมไทยมาอย่างยาวนาน