โบลตัน

เราพบกันและรักกันในซานดิเอโกซูเปอร์ชาร์จเจอร์สเมื่อสิบปีก่อน เขาน่ารักมากจนฉันแทบรอไม่ไหวที่จะกอดเขา บางครั้งฉันก็สงสัยว่าช่างทำผมของเขาดีกว่าฉันเสียอีก!
โบลตันเป็นสุนัขในอุดมคติ เขาฉลาด ฉลาด สง่างาม และเป็นที่รักของทุกคน ฉันพาเขาไปไหนมาไหนด้วยได้ทุกที่ ฉันจำได้ว่าครั้งหนึ่งที่เราไปเดินเล่นในสวนสาธารณะ มีเด็กหญิงวัย 5 ขวบเข้ามาหาเรา เธอถามชื่อเขาด้วยเสียงหวาน ฉันบอกว่า "โบลตัน" เธอตอบด้วยความตื่นเต้น "โอ้ พระเจ้า! ฉันรักโบลตันนะ!"
โบลตันเป็นมากกว่าสุนัข เขาเป็นครอบครัว เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เขาจะอยู่ที่นั่นเสมอเพื่อทักทายฉันที่ประตูเมื่อฉันกลับถึงบ้าน และเขาจะนอนข้างๆ ฉันทุกคืน เขาทำให้ฉันหัวเราะด้วยการกระทำที่น่ารักๆ ของเขา เช่น การไล่หางของเขาเอง หรือการทำเสียงครวญครางเวลาที่ฉันเกาหูเขา
หลังจากที่เราอยู่ด้วยกันมาสิบปี ฉันก็เริ่มสังเกตเห็นว่าโบลตันเริ่มช้าลง เขาไม่วิ่งเล่นมากเท่าแต่ก่อน และเขาก็ไม่กระโดดขึ้นเตียงเท่าแต่ก่อน ฉันพาเขาไปหาสัตว์แพทย์ และพวกเขาบอกฉันว่าเขาเป็นโรคมะเร็ง ฉันรู้สึกราวกับว่ามีคนชกฉันที่ท้อง ฉันไม่พร้อมที่จะสูญเสียเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
ฉันตัดสินใจที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้โบลตันมีชีวิตอยู่อย่างสบายใจในช่วงเวลาที่เหลืออยู่อย่างมีความสุข เราใช้เวลากันมากขึ้น เล่นเกมโปรดของเขา และกอดกันมากมาย ฉันจะอยู่ที่นั่นเสมอเพื่อปลอบโยนเขาในยามที่เขาเจ็บปวด
หลังจากผ่านไปสองสามเดือน โบลตันก็จากไปอย่างสงบในอ้อมกอดของฉัน ฉันหัวใจสลาย แต่ฉันรู้ว่าเขาอยู่ในความสงบแล้ว
โบลตันจะเป็นที่รักและคิดถึงตลอดไป ฉันจะไม่มีวันลืมเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน