โรคไข้นกแก้ว

ไข้นกแก้ว หรือ โรคคลามัยเดีย เป็นโรคติดเชื้อที่เกิดจากแบคทีเรีย Chlamydia psittaci พบบ่อยในนกแก้ว นกพิราบ และสัตว์ปีกอื่นๆ แม้ว่าจะไม่ได้จำกัดเฉพาะนกก็ตาม โรคไข้นกแก้วสามารถแพร่สู่คนได้ผ่านทางการสัมผัสกับนกที่ติดเชื้อหรือสิ่งแวดล้อมที่มีเชื้อ โดยเฉพาะจากฝุ่นละอองหรือละอองจากมูลนก

อาการ
อาการของโรคไข้นกแก้วอาจแตกต่างกันไปตั้งแต่ไม่มีอาการไปจนถึงอาการรุนแรง อาการโดยทั่วไปอาจรวมถึง:

* ไข้สูง หนาวสั่น
* ปวดศีรษะ ปวดเมื่อยร่างกาย
* ไอแห้ง ปอดบวม
* คลื่นไส้ อาเจียน ท้องเสีย
* ม้ามโต ตับโต

การวินิจฉัย
การวินิจฉัยโรคไข้นกแก้วมักทำได้โดยอาศัยอาการและการตรวจทางห้องปฏิบัติการ เช่น การตรวจเลือดหรือการเพาะเชื้อจากเสมหะ

การรักษา
โรคไข้นกแก้วสามารถรักษาได้ด้วยยาปฏิชีวนะ ยาที่ใช้บ่อย ได้แก่:

* ยาเตตราไซคลิน
* ยาเอริโทรไมซิน
* ยาอาซิโธรมัยซิน

การป้องกัน
มีหลายวิธีที่จะช่วยป้องกันโรคไข้นกแก้ว ได้แก่:

* หลีกเลี่ยงการสัมผัสกับนกที่ป่วยหรือสภาพแวดล้อมที่ปนเปื้อน
* สวมหน้ากากเมื่อทำความสะอาดกรงนกหรือบริเวณที่นกอาศัย
* ล้างมือให้สะอาดหลังสัมผัสกับนกและสิ่งแวดล้อมของนก
* รักษาสุขอนามัยให้ดีและทำความสะอาดกรงนกและบริเวณที่นกอาศัยอย่างสม่ำเสมอ

บทสรุป
โรคไข้นกแก้วเป็นโรคติดเชื้อที่แพร่จากนกสู่คนได้ อาการอาจแตกต่างกันไปตั้งแต่ไม่มีอาการไปจนถึงอาการรุนแรง โรคนี้สามารถวินิจฉัยและรักษาได้ด้วยยาปฏิชีวนะ การป้องกันโรคไข้นกแก้วทำได้โดยการหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับนกที่ป่วย การรักษาสุขอนามัยให้ดี และการทำความสะอาดกรงนกและบริเวณที่นกอาศัยอย่างสม่ำเสมอ