幻獸帕魯: Het spel dat bijna net zo populair werd als Pokémon

Bijna net zo populair.
Dat is de mantra die bij Palworld door mijn hoofd bleef echoën. Een paar dagen geleden heb ik een kopie van het spel in handen gekregen en ik heb er sindsdien elke vrije minuut mee doorgebracht, maar het kan nog steeds niet voorkomen dat ik een klein vleugje teleurstelling voel bij het spelen. Dat komt waarschijnlijk omdat ik hoge verwachtingen had, gezien de enorme hype voorafgaand aan de release.
Palworld, een open-world survival-crafting spel, werd al vergeleken met Pokémon, en er zijn veel overeenkomsten. Je reist door een fantasiewereld en vangt wezens genaamd Pals, die je kunt trainen en laten vechten. Je kunt ook je eigen huis bouwen, voorwerpen maken en quests voltooien.
Maar er zijn ook enkele belangrijke verschillen. In plaats van Poké Balls, vang je Pals in kooien. En in plaats van turn-based gevechten, zijn de gevechten in Palworld realtime. Je kunt ook Pals fokken en hun genen manipuleren om ze sterker te maken.
In het begin was ik helemaal verslaafd aan Palworld. Het spel is prachtig ontworpen, met een grote verscheidenheid aan wezens om te vangen en trainen. Het vechtsysteem is ook erg leuk, en ik vond het geweldig om te experimenteren met verschillende Pal-combinaties.
Maar naarmate ik verder kwam in het spel, begon ik enkele van de tekortkomingen op te merken. De verhaallijn is vrij eenvoudig en de sidequests zijn vaak repetitief. En hoewel het vechtsysteem leuk is, is het niet zo diepgaand als het zou kunnen zijn.
Over het algemeen is Palworld een goed spel, maar het is niet zo goed als ik had gehoopt. Het is een leuk tijdverdrijf voor een paar uur, maar ik zie het niet als een blijvende hit.
Dat gezegd hebbende, ik heb nog steeds veel plezier met het spel. Ik vang nog steeds graag nieuwe Pals, train ze en vecht tegen andere spelers. En wie weet, misschien groeit het spel ja