Ευτυχές ή άτυχο γεγονός;
Στις 14 Ιουλίου γιορτάζουμε τη Δημοκρατία στην Ελλάδα. Η ημέρα αυτή έχει ριζώσει βαθιά στη συνείδηση των Ελλήνων ως σύμβολο της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης. Ο τόπος μας έχει βιώσει αιώνες σκλαβιάς και καταπίεσης, όμως η 14η Ιουλίου είναι μια υπενθύμιση ότι ο λαός είναι εκείνος που έχει τον τελευταίο λόγο.
Το πρώτο δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας μας ιδρύθηκε το 1827 από τον Ιωάννη Καποδίστρια. Έκτοτε, η Δημοκρατία γνώρισε πολλές δυσκολίες και δοκιμασίες. Επέζησε από εμφυλίους πολέμους, δικτατορίες και ξένες επεμβάσεις. Κάθε φορά, ο ελληνικός λαός έδειξε την αφοσίωσή του στις δημοκρατικές αρχές και την αποφασιστικότητά του να διατηρήσει την ελευθερία του.
Είναι όμως η 14η Ιουλίου μόνο μια αφορμή εορτασμού;
Με την πάροδο των χρόνων, η γιορτή της Δημοκρατίας έχει αποκτήσει και μια πιο προβληματική διάσταση. Το ερώτημα που τίθεται κατεξοχήν είναι αν η Ελλάδα είναι πραγματικά μια δημοκρατική χώρα.
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η διαφθορά και οι ταξικοί διαχωρισμοί έχουν διαβρώσει τα δημοκρατικά ιδεώδη. Άλλοι επισημαίνουν την αυξανόμενη απογοήτευση των πολιτών με το πολιτικό σύστημα. Είναι γεγονός ότι το ποσοστό της αποχής στις εκλογές έχει φτάσει σε ανησυχητικά επίπεδα, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι πολίτες δεν πιστεύουν πλέον ότι η ψήφος τους κάνει τη διαφορά.
Παρά αυτές τις ανησυχίες, η 14η Ιουλίου παραμένει μια σημαντική ημέρα για την Ελλάδα. Είναι μια μέρα που μας υπενθυμίζει τη μακρά ιστορία αγώνων και θυσιών του ελληνικού λαού για την ελευθερία.
Είναι μια μέρα για να γιορτάσουμε τις δημοκρατικές μας αξίες, αλλά και για να αναστοχαστούμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Δημοκρατία μας σήμερα.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Δημοκρατία δεν είναι μόνο μια έννοια. Είναι μια καθημερινή προσπάθεια, μια συνεχής επιδίωξη που απαιτεί τη συμμετοχή όλων των πολιτών.
Με αφορμή την 14η Ιουλίου, ας ανανεώσουμε την υπόσχεσή μας να διαφυλάξουμε τη Δημοκρατία μας και να την κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές.
Γιατί αυτή η γιορτή δεν είναι μόνο για το παρελθόν. Είναι και για το μέλλον.