Ο 26 Οκτωβρίου είναι μια ημερομηνία που σηματοδοτεί μια σημαντική επέτειο στην ελληνική ιστορία: την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από την οθωμανική κυριαρχία το 1912. Αυτή η στιγμή έφερε χαρά και ελπίδα σε έναν λαό που αγωνιζόταν για ελευθερία και ανεξαρτησία για αιώνες.
Πέρα από τη συλλογική σημασία της, ο 26 Οκτωβρίου είναι επίσης μια ημέρα προσωπικής περηφάνιας και περισυλλογής. Για πολλούς Έλληνες, αυτή η ημερομηνία είναι μια ευκαιρία να αναλογιστούν την κληρονομιά τους και να τιμήσουν τις θυσίες των προγόνων τους.
Ως παιδί, ανυπομονούσα για την 26η Οκτωβρίου κάθε χρόνο. Ήταν μέρα παρέλασης, όταν οι δρόμοι σφύζαν από μουσική και χρώμα. Θυμάμαι την πρώτη φορά που περπάτησα με τη σχολική μου τάξη, τα νεαρά μας πόδια να πορεύονται με ρυθμό και τα μάτια μας γεμάτα θαυμασμό για τα στρατεύματα που μας χαιρετούσαν.
Αυτό που με συγκινούσε περισσότερο, όμως, δεν ήταν η επίδειξη στρατιωτικής δύναμης, αλλά το πνεύμα που διαπερνούσε τον κόσμο εκείνη την ημέρα. Υπήρχε αίσθηση ενότητας και εθνικής υπερηφάνειας, ένα αόριστο συναίσθημα ότι ανήκω σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μου.
Όσο μεγάλωνα, η κατανόησή μου για την 26η Οκτωβρίου γινόταν πιο περίπλοκη. Έμαθα για τις θυσίες που έκαναν οι στρατιώτες για να κερδίσουν την ανεξαρτησία μας, και την ανθεκτικότητα του ελληνικού λαού που επέμεινε σε αντίξοες συνθήκες.
Αυτό με οδήγησε σε μια βαθύτερη εκτίμηση της ιστορίας μας και μια νέα θέληση να τιμήσω την κληρονομιά όσων ήρθαν πριν από εμένα. Ο 26 Οκτωβρίου έγινε για μένα μια ημέρα όχι μόνο για να γιορτάσω την εθνική μας ταυτότητα, αλλά και για να αναλογιστώ το δικό μου ταξίδι ως Έλληνα.
Σήμερα, ο 26 Οκτωβρίου εξακολουθεί να είναι μια σημαντική μέρα για μένα. Είναι μια στιγμή για να θυμηθώ την ιστορία μου, να τιμήσω τους προγόνους μου και να γιορτάσω την ενότητα και την ανθεκτικότητα του λαού μου. Είναι επίσης μια υπενθύμιση να συνεχίσω να προσπαθώ, με τον δικό μου τρόπο, να κάνω τη χώρα μου και τον κόσμο έναν καλύτερο τόπο για αυτούς που θα ακολουθήσουν.