'ADO Den Haag: een krankzinnige achtbaan vol emoties'

Als fervent ADO Den Hagenaar ben ik al jaren getuige van de krankzinnige achtbaan van emoties die deze club met zich meebrengt. Ik heb hoogtepunten en dieptepunten meegemaakt, van titelwinst tot degradatie. En ja, het is een achtbaan die me vaak misselijk heeft gemaakt, maar ook een achtbaan die me enorm veel vreugde heeft gebracht.

Laten we beginnen met de hoogtepunten. De winst van de KNVB-beker in 1975 is een moment dat voor altijd in mijn geheugen gegrift staat. Na een zinderende finale tegen FC Twente pakten we de beker op het nippertje. De stad Den Haag ontplofte, en ik vierde samen met duizenden ADO-fans tot in de late uurtjes.

Ook de Europa Cup-avonturen van de jaren '70 en '80 waren onvergetelijk. Met spelers als Lex Schoenmaker, Martin Jol en Dick Advocaat maakte ADO furore op het Europese toneel. Thuiswedstrijden tegen grote clubs als Barcelona, Liverpool en Bayern München waren legendarisch.

Helaas waren er ook dieptepunten. De degradatie naar de Eerste Divisie in 1985 was een zwarte bladzijde in de geschiedenis van ADO. Het was hartverscheurend om te zien hoe mijn club moest strijden tegen degradatie, en uiteindelijk toch niet kon voorkomen.

De financiële problemen van de jaren '90 en '00 waren ook een zware periode. Op een gegeven moment zat ADO zelfs op het randje van faillissement. Maar gelukkig konden we dankzij de inzet van trouwe supporters en sponsors het hoofd boven water houden.

De emoties die ik voel als ADO-fan zijn niet te beschrijven. Het is een achtbaan van vreugde, verdriet, woede en hoop. Ik vloek en juich, ik lach en huil, en ik beleef alles met een ongekende passie.

Om een voorbeeld te geven: toen ADO in 2019 kampioen van de Eerste Divisie werd en promoveerde naar de Eredivisie, stroomden de tranen over mijn wangen. Na jaren van strijd en tegenslag was het gelukt. Het was een moment van pure euforie, een moment dat ik nooit zal vergeten.

Wat de toekomst voor ADO Den Haag brengt, weet ik niet. Maar ik hoop dat we nog vele mooie jaren tegemoet gaan. Ik hoop op nieuwe titels, op nieuwe Europese avonturen, en op nog meer onvergetelijke emoties.

Want ADO Den Haag is meer dan alleen een voetbalclub. Het is een stukje van mijn identiteit, een deel van mijn leven. En ik zal mijn club altijd blijven steunen, door dik en dun.

Is jou ook wel eens het hart in de keel gezakt bij een wedstrijd van ADO Den Haag? Deel je ervaring hieronder in de reacties!