Ainmhithe na bhFéile

Seo scéal faoi fhéile ainmhithe a raibh mé féin agus mo chairde ag freastal air. Bhí an fhómhar i ndiaidh teacht agus bhí an aimsir foirfe do lá amach. Bhí an ghrian ag lonrú go te, agus bhí gach áit ina bríomhar de dhathanna na foghrach. Bhrúigh mo chairde orm dul leo go dtí an fhómhar a bhí ar siúl sa chathair, agus ní raibh mórán mór a theastaigh uaidh. Bhí mise i mo thumha go léir le dul ann.

Nuair a shroich muid an pháirc, bhí an áit lán le daoine agus ainmhithe. Bhí go leor bothanna ann ag díol bia agus deoch, agus bhí ceol beo á sheinm ar an stáitse. Bhí mé thar a bheith tógtha suas le bheith ann. Luí an chuid is mó de mo chairde timpeall ar na bothanna bia, ach chinn mé féin dul timpeall agus féachaint ar na hainmhithe.

Bhí go leor ainmhithe éagsúla ann, idir mhadraí, cait, cúnna fireann, agus peataí níos eaicseantúla ar nós alpacaí agus lámha. Bhí mé thar a bheith leasmhar de na hainmhithe uile, agus chaith mé tamall maith ag féachaint orthu agus ag glacadh léi. Bhí a fhios agam go mbeadh an fhómhar seo agam i mo chuimhne ar feadh i bhfad.

Tar éis tamaill, d'fhill mé ar mo chairde agus d'éirigh muid as ár suíocháin chun dul abhaile. Bhí an fhómhar thart agus bhí go leor daoine ag druidim chun dul abhaile freisin. Bhí mé brónach go raibh an fhómhar thart, ach bhí mé buíoch as an lá a bhí againn. Bhí sé lá iontach, agus bhí mé sásta go raibh mé in ann é a roinnt le mo chairde.

Nuair a shroich muid an carr, thosaigh muid ag caint faoin fhómhar agus faoi na hainmhithe éagsúla a bhí ann. Bhíomar ag gáire agus ag áthas faoin lá a bhí againn. Bhí sé lá iontach, agus bhí mé cinnte go mbeadh an fhómhar seo agam i mo chuimhne ar feadh i bhfad.

Is deas an rud iad ainmhithe. Tugann siad compsórt agus gáire dúinn. Tá siad ann dár bhfabhar, agus níor chóir dúinn dearmad a dhéanamh ar an rud sin.