Ajali ya Basi ya Easy Coach

Niliona ajali hiyo kwa macho yangu mwenyewe. Nilikuwa nikiendesha gari nyuma ya basi hilo siku hiyo mbaya. Ilikuwa asubuhi ya manjano, jua likitokea juu ya milima ya Usambara. Nilikuwa naelekea nyumbani baada ya kikao cha biashara mjini Morogoro.
Nilipokuwa nikikaribia Bonde la Mkata, niliona basi la Easy Coach likipita kwa kasi. Niliweza kusoma namba zake za usajili CCN 754. Kidogo baada ya hapo, niliona basi hilo likiteleza na kupinduka. Nilisimamisha gari yangu kwa mshtuko na kukimbia kuelekea eneo la ajali.
Ilikuwa ni machafuko. Watu walikuwa wamelala barabarani wakilia na kulia. Basi hilo lilikuwa limeharibika vibaya, na niliweza kuona miili isiyo na uhai ndani. Nilianza kuwasaidia watu kutoka kwenye mabaki ya gari.
Nilimsaidia mwanamke mmoja kutoka kwenye basi. Alikuwa amejeruhiwa vibaya, lakini alikuwa hai. Nilimkumbatia na kumwambia kuwa nitakuwa sawa.
Kwa masaa kadhaa, niliwasaidia waathiriwa wa ajali. Niliwafariji waliojeruhiwa, nikawashawishi waliokuwa na hofu, na kuwasaidia wafanyakazi wa dharura.
Sijawahi kusahau siku hiyo. Ajali ya basi la Easy Coach ilikuwa moja ya matukio ya kutisha zaidi niliyoshuhudia. Ilinikumbusha kuwa maisha ni dhaifu sana na kwamba tunaweza kupoteza wapendwa wetu katika sekunde yoyote ile.
Baada ya ajali, nilianza kufikiria juu ya maisha yangu. Niligundua kuwa nilikuwa nikichukua mambo kwa nafasi nyingi sana. Sikuwa nikithamini wakati niliopaswa kutumia na familia na marafiki zangu.
Tangu siku hiyo, nimefanya mabadiliko katika maisha yangu. Ninafanya juhudi ya kuthamini wakati nilionao na kuwambia wapendwa wangu kwamba nawapenda. Pia nimeanza kuendesha gari kwa uangalifu zaidi.
Ajali ya basi la Easy Coach ilikuwa ya kutisha, lakini pia ilikuwa ni ya kuamsha. Ilinifanya nigundue kuwa maisha ni zawadi ya thamani, na kwamba hatupaswi kuipoteza.