Algemene Politieke Beschouwingen

Ze zijn weer begonnen, de Algemene Politieke Beschouwingen.
Daar zitten dus al dagen al die mannen en vrouwen in pakken en mantelpakjes in de Tweede Kamer naar elkaar te luisteren. En te praten. En elkaar te verwijten. En elkaar te bekritiseren. Overigens wordt er ook veel gelachen. Soms tegelijk, soms om elkaar.

Er zijn natuurlijk ook steeds meer vrouwen bijgekomen de laatste jaren. Dat is mooi om te zien! En er worden steeds meer problemen besproken. Dat is ook fijn om te horen! Want er is veel mis in de wereld. En daar moet wat aan gedaan worden.

Maar soms krijg ik het er ook een beetje benauwd van. Al die stropdassen en al die gekapte hoofden. Al die dure pakken en al die gelikte laarzen. Al die mensen die zo keurig proberen te zijn. Die zo hun best doen om een goede indruk te maken. En die zo graag willen winnen.

Maar wat is winnen? Wie wint er als er steeds meer mensen in armoede leven? Wie wint er als het milieu steeds verder achteruit gaat? Wie wint er als er steeds meer oorlog is in de wereld?

Ik hoop dat de Algemene Politieke Beschouwingen ooit ergens toe zullen leiden. Dat er ooit iets zal veranderen. Dat er ooit iets beter zal worden. Maar voorlopig geloof ik het nog niet helemaal.