AMD - Liefdevol hart of een moeilijke breuk?

Ik schaam me om toe te geven dat ik ooit een AMD-fan was. In mijn jeugd was ik niet erg technologisch onderlegd, maar ik had wel een scherp oog voor detail. Ik merkte dat AMD-processors vaak goedkoper waren dan hun Intel-tegenhangers, en toch vergelijkbare prestaties leverden. Het was een no-brainer voor de krappe student die ik toen was.
Maar naarmate de jaren verstreken, begon ik me steeds meer te ergeren aan de producten van AMD. Hun grafische kaarten waren altijd een beetje langzamer dan die van NVIDIA, en hun processors leken altijd een paar stappen achter Intel te lopen. Het was alsof AMD altijd de loper was, nooit de leider.
Ik herinner me nog dat ik met trots mijn nieuwe AMD Radeon HD 5870 grafische kaart in mijn computer installeerde. Ik was zo opgewonden om de ongelooflijke grafische prestaties te ervaren die me beloofd waren. Maar toen ik het eenmaal had geïnstalleerd, was ik teleurgesteld. De kaart was merkbaar langzamer dan de NVIDIA GeForce GTX 470 die mijn vriend had. Ik was radeloos.
Naarmate de jaren verstreken, werd mijn frustratie met AMD alleen maar groter. Hun producten waren gewoon niet zo goed als die van de concurrentie, en ik begon me te schamen dat ik ooit fan was geweest. Het voelde alsof ik verraad had gepleegd tegen de techgemeenschap.
Ik weet dat er nog steeds veel mensen zijn die AMD steunen, en ik begrijp hun redenen. AMD-producten zijn vaak goedkoper dan die van de concurrentie, en ze bieden vergelijkbare prestaties. Maar voor mij zijn de dagen van AMD voorbij. Ik heb de leugens en de teleurstellingen gehad. Ik ben nu een toegewijde Intel- en NVIDIA-fan, en ik heb er nog nooit spijt van gehad.