Ag fás suas, bhí Gloria ina páiste díograiseach agus creidmheach. Bhain sí taitneamh as am a chaiteamh le a muintir agus le a cairde, agus bhí an-ghaol aici dá máthair. Le linn a hóige, fuair a máthair bás go tobann, rud a bhris croí Gloria. Bhí an-deacair léi déileáil leis an gcaillteanas seo, ach le cúnamh a teaghlaigh agus a chairde, chonaic sí anseo go dtí seo.
Tar éis bás a máthar, thosaigh Gloria ag lorg bhealach chun déileáil lena brón. Thosaigh sí ag scríobh agus ag déanamh staidéir ar an gcreideamh, agus chonaic sí gur mholadh sé sin di go raibh a máthair i bhfad níos breá anois ná mar a bhí sí riamh. Thug sé sólás agus teachtaireacht dóchais di, agus chuidigh sí léi brón a máthar a ghéilleadh.
Inniu, tá Gloria ina bean sásta sásta a bhfuil an-áthas uirthi as a saol. Tá pósadh uirthi lena fear céile, Stephen, agus tá banaltrach aici dá mac, Caron agus Paul. Is taidhbheoir agus craoltóir í freisin, agus tá sí ag baint taitneamh as a gairm. Tá a fhios ag Gloria nach bhfillfidh a máthair ar ais riamh, ach fágann sí a cuimhní síos go dtí seo. Tá sí buíoch as an am a chaith siad le chéile, agus is mór an inspioráid di cuimhne a máthar.
Spreagann Gloria mhná eile ar a bhfuil caillteanas déanta chun brón a gcaillteanais a ghéilleadh agus a saol a leanúint lena meascán creideamh agus réadúlacht. Is sampla í ar an gcaoi a bhfuil sé indéanta maireachtáil go sona sásta in ainneoin an chaillteanais, agus is mór an spreagadh í do mhná ar fud na tíre.