An chéad uair a chuala mé 'Linkin Park'

Ní haon uair amháin a tharla sé ach trí huaire agus thug sé síos orm mar chruachán ó phéist.
An chéad uair a d’éist mé leis an ghrúpa ceoil Linkin Park, bhí mé óige, ar an gcéad leibhéal sa mheánscoil agus, mar a bheadh ag duine ar bith ina aois sin, bhí mé céasta ag an saol agus ag an domhan. Bhí mé ag éirí as mo chuid cailíní, ag teacht ar ais i ndiaidh an Lagúin, agus ag brú isteach i réaltacht a bhí scaoilthe ó na rudaí simplí a bhíonn ag an gcéadta breithghnathach. Bhí na hormóin ag rith rampa agus bhí mo chuid smaointe ag bogadh níos tapa ná mé féin. B'ionann é agus bí ag tiomáint i gcarr a bhfuil an bhreiseán ag dul as an mbordáil agus tú féin ag iarraidh greim a fháil ar an stiúrtha ach gan sé ag déanamh mórán de mhaith.
Ar an mbus seo go dtí an scoil, thosaigh an chlár 98FM ag seinm amhrán nua. Bhí sé difriúil, rud ar bith a chuala mé riamh roimhe seo. Bhí fuaimeanna trom leathana agus an-íseal ann agus bhí an t-amhránaí, ba é Chester Bennington ainm dó, ag canadh faoi bheith caillte agus faoi bheith i bpian. Bhí fuadar faoi an amhrán a bhí chomh mór sin nach mbéadh ciall ag soinneáin an ispínín a bhí ag dul síos ar mo dhrom láimhe.
Ní raibh a fhios agam faoin amhrán sin, "One Step Closer", ná faoin ngrúpa Linkin Park ar feadh níos mó ná bliain. D'fhan an táim Marin Kerr ar mo ráidió agus an t-amhrán "In the End" ag dul ar siúl. Bhí sé chomh láidir sin nach mbéadh sé as mo cheann ar feadh na míonna a bhí le teacht agus bheadh mé ag canadh mo chuid féin go minic nuair a bheadh mé ag siúl sa scoil nó ag déanamh mo chuid oibre bhaile. Bhí an t-amhrán sin chomh cumhachtach sin a thuig mé ar an toirt ag an aois sin agus cé gur tháinig an bhliain 2003 agus albam "Meteora" ag Linkin Park, ní raibh aon amhrán ar an albam céanna a chuir isteach orm chomh mór.
Ba é an chéad amhrán a chuala mé ó Linkin Park a bhí chomh láidir a bhí an t-ionad sin. Tá an ghrúpa ag déanamh ceoil le 20 bliain anuas agus, cé gurb í an "Discography" iomlán a thabhaigh dom tacaíocht agus comhluadar trí gach aon chéim, ní raibh rud ar bith chomh cathartach le mo chead éisteacht le "One Step Closer". Tá an grúpa fós ag dul ó neart go neart, rud a chonaic mé le mo chuid súl féin nuair a chonaic mé iad ag déanamh ceol beo, agus tá iontachas ag go leor daoine ar fud an domhain fúthu cheana féin.
Is cuimhin liom an lá a fuair mé bás Chester Bennington. Bhí sé ar an 20 Iúil 2017 agus bhí mé i mo bhláthchrann sa bhaile. Bhí an lá chomh deas le lá ar bith eile agus bhí mé ag iarraidh mo thráthnóna a chaitheamh leis mo leabhar agus mo chlann. Ansin, thug mo mháthair an nuacht dom. B'fhoirfe mo shíl ar an ngrúpa agus ar an amhránaí ceannaire ar feadh na mblianta go léir agus thosaigh mo chéad imní ar an méid a bhí le teacht don ghrúpa. Go fortunately, leanann Linkin Park á mbailiú suas fós, ach is beag an rud é i gcomparáid le méid an chaillteanais a bhain leo.
Tá an cheol a dhéanann Linkin Park chomh cumhachtach sin toisc go dtéann sé i ngleic le fíricí an tsaoil ar bhealach a bhfuil an-chultúrtha againn faoi deara a sheachaint nó a chara leis, ar nós aonaracht, aillse agus bás. Chanann Chester faoi na rudaí seo go héifeachtach agus go láidir, agus mar thoradh air sin déanann sé ceangal leis na daoine chomh maith le duine ar bith eile. Tá an cheol sin faoi chroí mo chultúr agus, dá bhrí sin, tá sé faoi chroí an chultúr inár sochaí ar fad. Is é an cheol ceangail do na cinn is doille de ár firicí agus is é an cheol ceangail do na daoine ar fud an domhain.