Ang Gabi ng Langit na Nagliliyab

Sa kalagitnaan ng mga bituin na kumikinang nang maliwanag, sumabog ang isang kaganapan na magtatatak sa alaala ko magpakailanman. Ang gabi na nagliliyab ang langit, isang karanasan na nagpabago ng lahat.

Naaalala ko pa noong una kong napansin ang maliit na mantsa ng liwanag sa abot-tanaw. Katulad ng isang bituin na naliligaw sa landas, unti-unting lumaki hanggang sa maging isang maliwanag na bola ng apoy. Sa paglipas ng mga segundo, nag-alab ito ng mas malakas, kumalat ang kulay rosas at orange na liwanag sa buong kalangitan, na nagpapatingkad sa kadiliman.

Natuon ang mga mata ko sa nagbabagong pagtatanghal sa itaas. Isang alon ng kuryosidad at pagkamangha ang bumalot sa akin. Tinawag ko ang aking mga mahal sa buhay, at lahat kami ay napatigil sa pagkamangha habang pinagmamasdan ang bumabagsak na ulan ng mga bulalakaw. Mga maliliit na bituin ang humihiwalay sa nagniningas na bola, sumusulat ng mga arko ng liwanag sa kalangitan bago maglaho sa kadiliman.

Habang itinataas ko ang aking mga mata sa langit, naramdaman ko ang isang kakaibang koneksyon sa uniberso. Ang mga bulalakaw na ito ay mga saksi ng nakaraan, mga mensahero mula sa malayong mga lupain. Sa bawat isa na dumadaan, naramdaman kong nakasaksi ako ng isang bagay na pambihira, isang bagay na kakaunti lamang ang makakapalad na maranasan.

Sa gabi ng nagliliyab na langit, ang katotohanan at ang imahinasyon ay nagsapalaran sa isang magandang sayaw. Isa itong panaginip na nagkaroon ng buhay, isang palabas na nilaro sa entablado ng kosmos.

Sinimulan ng aking isipan na lumikha ng mga kuwento sa bawat bulalakaw na dumaan. Isang pagkahulog mula sa isang malayong bituin, ang pagbabalik ng isang kaibigan na matagal nang nawala, isang regalo mula sa mga diyos. Sa bawat arko ng liwanag, isang bagong pangako, isang bagong pag-asa ang ipinadala sa mundo.

• Gumawa ako ng mga kahilingan habang dumaan ang mga bulalakaw, bawat isa ay may dalang maliit na piraso ng aking puso.
• Nakatanggap ako ng aliw sa pag-iisip na ang aking mga pangarap ay maaaring maglakbay nang malayo sa mga bituin, upang tuparin ang kanilang tadhana.
• Narinig ng uniberso ang aking mga tahimik na dasal, at sinagot ang mga ito sa isang makapangyarihang pagpapakita ng celestial na kagandahan.

Ngunit tulad ng lahat ng magagandang bagay, ang gabi ay hindi maaaring tumagal magpakailanman. Habang lumilipas ang oras, unti-unting humina ang pagsabog, ang mga bulalakaw ay naging mas bihira, hanggang sa sa wakas ay dumating ang dilim.

Ngunit ang mga alaala ng gabi ng nagliliyab na langit ay mananatili sa akin magpakailanman. Ito ay isang paalala na kahit sa pinakamadilim na araw, ang kagandahan ay maaaring masumpungan sa mga pinaka-di-inaasahang lugar.

Ito ay isang testamento sa kapangyarihan ng uniberso, ng mga di-nakikitang pwersa na nagtutulak sa ating lahat pasulong. At ito ay isang tanda na ang mga pangarap, kahit gaano pa sila kalayo, ay may kapangyarihang magkatotoo.