Ang Kumot na Pinalalawig ang biyahe ni Hermana Stella L.

Isang mahabang biyahe ang kailangang tahakin ni Sister Stella L. mula Pilipinas patungong Roma para sa isang misyon. Nang sumakay siya sa eroplano ng Air Canada, agad niyang napansin ang kumot na ibinigay sa kanya. Maganda ang kulay asul nito, malambot ang tela, at may nakasulat na "Air Canada" sa gilid.

Hindi lamang ito basta isang ordinaryong kumot. Para kay Sister Stella, ito ay isang simbolo ng pag-asa at proteksyon. Sa tuwing tumitingin siya sa kumot, naaalala niya ang mga panalangin at magagandang salita ng paghihikayat mula sa kanyang mga kasamahan sa simbahan.

Habang lumilipad ang eroplano, binalot ni Sister Stella ang kanyang sarili sa kumot. Ang init at lambot nito ay nagpagaan sa kanyang pagkapagod at pagkabalisa. Sa bawat paglipas ng oras, lalo siyang nauugnay sa kumot. Ito ay naging isang pisikal na representasyon ng suporta at pagmamahal na natatanggap niya mula sa kanyang mga mahal sa buhay.

Sa sandaling nakarating siya sa Roma, hindi na kayang iwan ni Sister Stella ang kumot. Dinala niya ito saan man siya magpunta, kahit sa mga pagpupulong at pagtitipong panrelihiyon. Ang kumot ay naging isang palaging paalala ng paglalakbay na kanyang tinahak at ng mga taong sumuporta sa kanya sa daan.

Habang lumilipas ang mga taon, ang kumot ay nagkaroon ng mga butas at kumupas ang kulay nito. Ngunit para kay Sister Stella, ito ay mas naging mahalaga. Ito ay naging saksi sa kanyang mga kalungkutan, kagalakan, at mga hamon na kanyang hinarap sa kanyang misyon.

Sa ngayon, ang kumot ay nasa isang espesyal na lugar sa bahay ni Sister Stella. Ito ay isang mapagmataas na pagpapakita ng isang mahabang paglalakbay na puno ng pag-asa, pagmamahal, at proteksyon. At para sa kanya, ang kumot ay hindi lamang isang tela; ito ay isang sagradong simbolo ng kanyang paglalakbay sa pananampalataya.

Sa tuwing tinitingnan ni Sister Stella ang kumot, naaalala niya ang mga salita ng isang awit na madalas niyang kinakanta: "Sa paglalakbay na ito, hindi ako nag-iisa, sapagkat kasama ko ang Diyos at ang aking mga kapatid." At sa mga sandaling iyon, ang kumot ay muling bumabalot sa kanya ng init at pag-asa, na nagpapaalala sa kanya na hindi siya kailanman nag-iisa sa kanyang paglalakbay.