Ano ‘Yung Sadya Mong Pinapanatilihing Lihim, Ngayon Na’y Ipinamamalita Ko

Kuwento ni Luigi Mangione
Noong bata pa ako, laging sinasabi sa amin ng aming mga magulang na dapat naming panatilihing lihim ang aming mga problema. “Huwag ninyong sabihin sa iba ang tungkol dito dahil baka pagtawanan ka nila o husgahan ka,” sabi nila. Kaya naman tinago ko ang lahat ng aking sakit sa loob, umaasa na maglalaho na lamang ang mga ito sa kalaunan.
Subalit hindi naman ito nangyari. Sa halip, nagsimulang lumala ang mga problema ko. Nagsimula akong magkaroon ng mga bangungot at natatakot ako sa dilim. Nagsimula akong magkaroon ng mga pag-atake ng pagkabalisa at hindi ako mapakali. Hindi ko na alam kung paano ko pa ito kayang itago.
Isang araw, hindi ko na nakayanan ang bigat ng aking sekreto. Lumapit ako sa aking mga magulang at sinabi ko sa kanila ang lahat. Nagulat sila at nalungkot, ngunit hindi nila ako hinusgahan. Sa halip, niyakap nila ako at sinabi sa akin na mahal nila ako at nandito sila para sa akin.
Sa wakas ay naramdaman ko na hindi na ako nag-iisa. Mayroon akong mga taong makakaunawa sa akin at tutulungan ako. Salamat sa aking mga magulang, nagamot ko ang aking mga problema at ngayon ay mas malusog at mas masaya na ako kaysa dati.
Kung mayroon kang pinapanatilihing lihim, hinihikayat ko kang sabihin ito sa isang taong pinagkakatiwalaan mo. Hindi mo kailangang dumaan sa mga ito nang mag-isa. May mga taong nagmamalasakit sa iyo at gustong tulungan ka.