Auld Lang Syne

Napakagandang awitin ang "Auld Lang Syne" sa Bisperas ng Bagong Taon, kasama ang mga kaibigan at pamilya habang magkakapit-kamay. Nagdadala ito ng hindi maipaliwanag na init sa puso at nagbibigay ng kakaibang saya sa loob ng isang buong taon.
Ang "Auld Lang Syne" ay isang awit na may kasaysayan. Ang mga titik nito ay isinulat ni Robert Burns, isang makata mula sa Scotland, noong 1788. Ang pamagat mismo, na nangangahulugang "mga lumang panahon" o "mga araw ng nakaraan," ay nagbibigay ng pananaw sa layunin ng awit. Ito ay tungkol sa paggunita sa mga lumipas na panahon, sa mga kaibigan na wala na, at pagdiriwang ng mga karanasan na ibinahagi natin.
Ang melody ng "Auld Lang Syne" ay mas matanda pa sa lyrics nito. Pinaniniwalaan na nagmula ito sa isang tradisyonal na awiting bayan ng Scotland na kilala bilang "The Old Long Syne." Ang kasalukuyang bersyon ng melody ay inayos ni James Miller noong 1822.
Ang kumbinasyon ng makahulugang lyrics at kahanga-hangang melody ay ginawang "Auld Lang Syne" na isang awit na minamahal at inaawit sa buong mundo. Ito ay naging isang mahalagang bahagi ng mga pagdiriwang ng Bagong Taon sa maraming bansa, at ito ay madalas na ginagamit bilang isang paraan upang magpaalam sa lumang taon at maligayang pagdating sa bago.
Sa Pilipinas, ang "Auld Lang Syne" ay madalas na inaawit sa Bisperas ng Bagong Taon pagkatapos ng countdown at pagkatapos ng pagkain ng 12 ubas. Ito ay isang sandali ng pagninilay at pagdiriwang, na nagbibigay-daan sa atin na magpasalamat sa mga nakaraang taon at maghangad ng isang mas magandang kinabukasan.
Habang ini-aawit natin ang "Auld Lang Syne" sa gabing ito, ating alalahanin ang ating mga mahal sa buhay na wala na, ang mga kaibigan na nagpabago sa ating buhay, at ang mga alaalang ginawa nating magkasama. Hayaan nating ang awit na ito ay maging isang paalala upang magpasalamat sa nakaraan at yakapin ang mga bagong pagkakataon na darating.