Bagyong Pepito

Noong nakaraang taon, nasaksihan ko ang nakakakilabot na kapangyarihan ni Bagyong Pepito. Isa ako sa mga residente ng Isabela na lubos na naapektuhan ng bagyo, at ang mga alaala ng mga naranasan ko ay hindi ko makakalimutan magpakailanman.

Nagsimula ang lahat noong Biyernes ng umaga, nang biglang lumakas ang hangin at ulan. Hindi nagtagal, binaha na ang mga kalsada, at nagsimula nang tumaas ang tubig sa ilog. Nabigla kami sa bilis ng paglakas ng bagyo, at hindi kami handa sa mga kahihinatnan nito.

Sa loob ng ilang oras, ang komunidad namin ay nabalot na ng baha. Ang mga bahay ay binaha hanggang sa bubong, at ang mga kotse ay inaanod na tulad ng mga laruan. Ang mga tao ay sumisigaw at humihingi ng tulong, ngunit walang sinuman ang makatugon sa kanilang mga panawagan.

Sumakay ako sa bubong ng bahay ko, umaasang makaiiwas sa baha. Mula sa aking posisyon, nakita ko ang mga kapitbahay ko na lumulutang sa tubig, desperadong humihingi ng tulong. Nakita ko ang mga bata na umiiyak, at ang mga matatanda na nawalan ng pag-asa.

Sa kabila ng takot at takot, hindi ako nawalan ng pag-asa. Alam ko na kailangan kong maging matatag para sa pamilya at komunidad ko. Nagsimula akong sumigaw para sa tulong, umaasang may makakarinig sa akin.

Makalipas ang maraming oras, nakakita sa wakas ng isang helikopter na nagliligtas. Sinabihan nila ako na babalikan nila ako, at hindi ako dapat mawalan ng pag-asa. At ganun nga ang ginawa ko. Hindi man lang ako kumurap ng isang segundo, dahil natatakot akong makaligtaan ko ang pagkakataon kong mailigtas.

Sa wakas, nakasakay din ako sa helikopter, at dinala sa isang ligtas na lugar. Habang lumilipad kami palayo, nakita ko ang pinsalang iniwan ni Pepito. Ang isang beses na masaganang komunidad ay ngayon ay isang wasak na lupain.

• Ang mga bahay ay nawasak.
• Mga paaralan at ospital ang nawasak.
• Nalugi ang mga negosyo.
• Nawala ang mga buhay.

Ang karanasan sa Bagyong Pepito ay isang bagay na hindi ko makakalimutan magpakailanman. Ito ay isang paalala ng kapangyarihan ng kalikasan, at ang kahalagahan ng pagiging handa.

Ngayon, patuloy pa rin kaming nagpapagaling mula sa pinsalang iniwan ni Pepito. Alam namin na aabutin ng maraming taon bago kami makabalik sa normal, ngunit hindi kami susuko. Tayo ay isang matibay na komunidad, at sama-sama, muling tayo ay babangon.